Understanding variation in migratory movements: A mechanistic approach

نوسانات فضایی و زمانی در دسترس بودن منابع منجر به تکامل الگوهای مختلف مهاجرت شده است. به منظور جابجایی زمانی مناسب در ارتباط با منابع، نشانه های محیطی برای ارائه اطلاعات مجزایی برای زمان بندی استفاده می شود و سیستم غدد درون ریز برای ادغام این نشانه های خارجی و پاسخ های رفتاری و فیزیولوژیکی به کار می رود. با این وجود، مکانیزم های نظارتی که بر اساس زمان بندی مهاجرت هستند، به ندرت در طیف وسیعی از الگوهای مهاجرت مقایسه می شوند. اولا، ما یک اصطلاح مهاجرت مهاجرت را با استفاده از منظر مکانیکی ارائه می دهیم تا اصطلاحات مهاجرتی را در رابطه با محیط زیست، رفتار و غدد درون ریز، توضیح دهیم. ما الگوهای مهاجرتی را به سه دسته تقسیم می کنیم: اجباری، عشایری و فراری. مهاجرت اجباری با حرکات منظم و هدایت شده بین مکان ها، اغلب برای پرورش و زمستان گذرانی، که منابع قابل پیش بینی و کافی است، مشخص می شود. مهاجرت های عشایری نسبت به مهاجرت اجباری کمتر قابل پیش بینی هستند زیرا حیوانات از منابع بالقوه غنی اما طولانی استفاده می کنند که ناگهان در فضا یا زمان اتفاق می افتد. مهاجران فراری، حیوانات را دور از ناحیه در واکنش به اختلالات شدید شرایط محیطی قرار می دهند و به عنوان بخشی از یک دوره تاریخ زندگی اضطراب، رخ می دهند. ما همچنین جمعیت های مهاجرتی را در نظر می گیریم که شامل ترکیبی از افراد مهاجم و ساکن هستند. انتظار می رود که الگوهای حرکت مهاجران جزئی به یکی از سه نوع بالا برسد. برای این اشکال مختلف مهاجرت، ما درک ما از نشانه های زیست محیطی و مکانیسم های غدد درون ریز را که بیانگر یک دولت مهاجرتی است، بررسی می کنیم. چندین مکانیزم شایع هورمونی وجود دارد در سراسر فرم های مختلف مهاجرت وجود دارد، اما مناطق مهم نیز وجود دارد که در آن مطالعات بیشتری لازم است تا درک مناسبی از منشا جنبش و تنوع الگوهای مهاجرت داشته باشد. ما پیشنهاد می کنیم که یک رویکرد تطبیقی ​​در میان انواع مهاجر که مکانیسم های غدد درون ریز را در نظر می گیرند، به درک جدیدی از زیست شناسی مهاجرت دست یابند.