Assessment of mental capacity and decision-making

ظرفیت اختلال در بیماران بستری در بیمارستان بسیار رایج است و ارزیابی ظرفیت و تصمیم گیری باید یک مهارت اصلی برای تمام پزشکان باشد. قانون ضمانت روانی 2005 چارچوبی روشن برای تصمیم گیری فراهم می کند؛ این شامل پنج اصل اصلی است: فرض ظرفیت؛ تعهد به حداکثر رساندن ظرفیت تصمیم گیری؛ احترام به یک تصمیم ناعادلانه را در صورتی که توسط بزرگسال متخصص ساخته شود؛ وظیفه ای است که به منافع یک فرد نا امید کننده عمل کند؛ و اقدام به نحوی که حداقل به آنها محدود است. ارزیابی ظرفیت بیمارانی که از نظر بدنی فیزیکی هستند می تواند چالش برانگیز باشد و ممکن است لازم باشد بر روی ارزیابی های متعدد انجام شود. باید تلاش کنیم تا اطمینان حاصل شود که دیدگاه های بیمار شنیده و مورد احترام قرار می گیرند، حتی اگر آنها نتوانند برای رضایت در مورد درمان مورد استفاده قرار گیرند. پیچیدگی ها زمانی رخ می دهند که دیگر چارچوب قانونی مانند قانون سلامت روان سال 1983 باید در نظر گرفته شود و در سناریوهای خاص، ممکن است نظر متخصص قانونی یا روانپزشکی مورد نیاز باشد.