Management of Postradical Prostatectomy Urinary Incontinence: A Review

بی اختیاری ادرار پس از پروستاتکتومی تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پروستاتکتومی رادیکال دارد. بی اختیاری استرس و سرریز ممکن است از این روش حاصل شود، به این ترتیب با عدم صلاحیت اسفنکتریک و غربالگری متابولیسم تحت تأثیر توسعه آنها قرار می گیرد. در بسیاری از موارد، درمان با رویکرد محافظه کارانه، از جمله آموزش عضلات کف لگن یا بیوفیدبک آغاز می شود. فارماکوتراپی می تواند برای درمان مثانه بیش از حد فعال باشد. برای بی اختیاری استرس، عوامل حمل کننده ترانس اریترال در بیماران انتخاب شده مورد استفاده قرار می گیرند؛ با این حال، اسفنکتر ادرار مصنوعی و سلنجرهای مردانه، گزینه های کارآمد و با موفقیت بسیار خوب هستند. در این بررسی، روش های مختلف درمان با توجه ویژه ای به ایمنی و کارآیی مورد بحث قرار گرفته است.