Surgical correction of an inferiorly displaced lateral rectus with equatorial myopexy

بافت همبند مداری معمولا در هنگام پیری قدرت و استحکام را از دست می دهد. رکتوس جانبی رکتوس که مسیر رکتوس جانبی را احاطه کرده و هدایت می کند، دارای پشتیبانی کامل و می تواند بسیار پایین تر از حد مجاز باشد، که موجب کاهش قابل ملاحظه نیروهای ربوده شده و استوتروپی ثانویه می شود. این جابجایی توسط یک رکتوس راست روتادی ضعیفتر از دیر بالا میافزاید. ریزش های رکتوس مداوم می تواند استوتروپیک را اصلاح کند، اما نتایج دراز مدت ممکن است کمتر قابل پیش بینی باشد زیرا اختلال آناتومی پایه، عضله رکتوس جانبی ضخیم، مورد توجه قرار نگرفته است. مایوکسی استوایی ​​رکتوس جانبی روشی ساده است که با استفاده از یک نخ دندان اسکلرال برای رفع شکم رکتوس جانبی خلفی در موقعیت آناتومیک صحیح قرار می گیرد. پاسخ به عمل جراحی بستگی به میزان رکتوس جانبی جانبی دارد و تا حدودی خود تثبیت می شود که بیشتر با دو لنگر بیشتر فاصله دارد و بنابراین اصلاحات بزرگتری از طرف منوپسی استواوری رکتوس جانبی وجود دارد، اما انحرافات بیشتر، اغلب نیاز به تغییر مکان انداختن عضلات برای جبران تغییرات ثانویه به طول عضلات و تنش.