Factors affecting post-stroke motor recovery: Implications on neurotherapy after brain injury

اختلالات عصبی یکی از علل اصلی ناتوانی های مزمن در سراسر جهان است که در آن سکته مغزی یکی از علل اصلی ناتوانی های مزمن است. پیشرفت در مدیریت پزشکی بیماران سکته مغزی طی دهه گذشته، مرگ و میر را به میزان قابل توجهی کاهش داده است، اما در عین حال تعداد بازماندگان انسانی نیز افزایش یافته است. متاسفانه، این کاهش مرگ و میر با درمان های رضایت بخش و استراتژی های توانبخشی که می تواند بهبود عملکردی بیماران را بهبود بخشد، هماهنگ نیست. بازیابی موتور پس از آسیب مغزی یک فرایند پیچیده، پویا و چند فاکتوریل است که در آن درگیری بین عوامل ژنتیک، پاتوفیزیولوژی، جامعه شناختی و درمانی، مسیر بهبود کلی را تعیین می کند. با وجودی که بهبود سکته مغزی به عنوان بهترین روش بهبودی عصب پس از آسیب دیده است، درک کامل پاتوفیزیولوژی و عوامل تعیین کننده آن در بروز بهبود سکته مغزی هنوز وجود ندارد. درک متغیرهای مختلفی که بر ریکاوری مغز پس از سکته اثر می گذارند، نه تنها فرصتی برای توسعه مداخلات درمانی فراهم می کنند بلکه باعث ایجاد پلتفرم های شخصی برای طبقه بندی و پیش آگهی بیمار می شوند. هدف ما ارائه یک مرور روایت عوامل تعیین کننده برای بهبود پس از سکته مغزی و پیامدهای آن در سایر انواع آسیب مغزی است.