Identifying best-indicator species for abrupt transitions in multispecies communities

در حالی که پژوهش در درجه اول بر فهمیدن در شرایطی که تغییرات ناگهانی در پویایی و عملکرد سیستم های زیست محیطی ممکن است رخ دهد، تمرکز دارد، مقیاس و پیچیدگی اکوسیستم ها ظرفیت ما را برای دستیابی به این هدف محدود می سازد. شاخص های انعطاف پذیر ممکن است به وسیله نشانه نزدیکی از سیستم های زیست محیطی نزدیک به یک انتقال ناگهانی، این محدودیت را دور بزند. با این حال، برنامه موفق آنها به شدت به اکوسیستم زیر سوال بستگی دارد. بنابراین، اگر ما قصد استفاده از شاخص های انعطاف پذیر برای مدیریت زیست محیطی را در عمل داشته باشیم، باید بدانیم که چگونه و به چه نحو قابل اطمینان بودن آن قابل کنترل است. در اینجا ما عملکرد شاخص های انعطاف پذیری در میان گونه ها را در واحد های ساده ی رقابت تست می کنیم تا به شناسایی گونه های با بهترین شاخص در یک جامعه کمک کنیم. ما نشان می دهیم که اختلاف در حساسیت گونه ها به اختلالات در یک جامعه تحت تأثیر حاکم خاص حاکم بر سیستم خطی در تعادل قرار دارد و سپس از سری های زمانی شبیه سازی شده برای مقایسه روند واریانس و همبستگی خودکار در میان گونه ها و در سطح جامعه استفاده می کنیم. ما ناهمگونی شدیدی را در قدرت شاخص ها در میان گونه ها یافتیم، در حالی که شاخص های مبتنی بر جامعه به طور متوسط ​​در مقایسه با شاخص های سطح گونه ها بهتر از آن بودند. با نگاهی به ویژگی های گونه ها، ما دریافتیم که گونه های فرو می ریزند و مهاجم قوی ترین روند را نشان می دهند، اما ارتباط بین تعداد پیوندهای تعامل گونه ای و شاخص ها مشاهده نشد. در نهایت، ما کشف کردیم که آیا می توان شناسایی گونه های با شاخص ترین نشانگر را براساس سهم خود در تغییرات اجتماعی با استفاده از روش تجزیه ی ویژه ی منحصر به فرد انجام داد. نتایج ما نشان می دهد که با موفقیت شناسایی گونه های بهترین شاخص برای انتقال حیاتی در جوامع چند گونه ای کار ساده ای نیست.