The interplay of tradeoffs within the framework of a resource-based modelling

قرار بر این است که قراردادهای تجاری نقش کلیدی در رانندگی و تولید تنوع زیستی داشته باشند. اگرچه ادبیات گسترده ای در مورد تاثیرات منفی وجود دارد، اما در تعاملات موقت هم زمان، به ویژه از دیدگاه اکولوژیکی، مورد مطالعه قرار نگرفته است. ما یک مدل مبتنی بر منابع انطباقی را پیشنهاد می دهیم که بر مبنای میزان دریافت و پردازش منابع است که ما را قادر به ارزیابی سطح تخصص جمعیت و نحوه بستن آن به ویژگی های تجارت و شرایط محیطی می کند. علاوه بر این، ما تأثیر ساختار بر روی چنین اندازه گیری ها را تحلیل می کنیم. برای این منظور، نتایج مدل فضایی با آنهایی که از همتای مخلوط به خوبی مخلوط شده اند و همچنین موردی که انتخاب انتخاب تاثیر آن کاهش می یابد، مقایسه می شود. در میان یافته های ما، مشاهده می کنیم که وجود چندین معامله، افراد را به کارایی بیشتر در روند تبدیل منابع به انرژی هدایت می کند. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که ساختار منجر به تخصص بیشتر در تقریبا هر سناریویی مورد بررسی قرار می گیرد.