Local perceptions of trophy hunting on communal lands in Namibia

شکار غواصی در آفریقا در حال حاضر تحت فشار است، زیرا برخی از کشورها سیاست های مختلفی را دنبال می کنند که هدف آنها متوقف کردن فعالیت هایی است که بسیاری از مردم در دنیای غرب به عنوان غیرقابل انعطاف یا غیر اخلاقی به نظر می رسند. با این حال، در بحث در مورد سیاست شکار جایزه، صداهای جوامع محلی، که در بسیاری از موارد اجازه می دهد حیات وحش در سرزمین هایی که به خاطر مزایای ملموس آنها از آن کنترل می شود، ادامه یابد، عمدتا نامحدود بوده است. در اینجا، ما در مورد بررسی فرصت طلبانه 160 ساکنان روستایی نامیبیا از 32 محافظان عمومی که سطوح مختلف درآمد معیشتی را از استفاده از حیات وحش، از جمله شکار جایزه تولید می کنند، گزارش می کنیم. حدود سه چهارم از این اعضای جامعه به شیوهای از سوی محافظت به کار گرفته شد. ما روش رویکرد ترکیبی را برای ارزیابی ادراکات اعضای جامعه در شکار جایزه، مزایایی که تولید می کند، استفاده می کنیم. یا "بدا"، و چگونگی واکنش آنها اگر شکار جایزه متوقف شود. 91 درصد از آنها اظهار داشتند که به ممنوعیت شکار جایزه نمیپردازند و تنها 11 درصد از پاسخ دهندگان حامی حیات وحش در سرزمینهای جمعی حقیقتا در حقیقت ممنوعیت را تأیید می کنند. اکثر پاسخ دهندگان (90٪) با توجه به مزایایی که ارائه می دهند، شکار شکار در زمین های جمعی را خوشحال می کردند. این پاسخ ها در بین گروه های جمعیتی پاسخ دهنده، هر چند که کسانی که بیشترین از دست دادن (به عنوان مثال، افراد شاغل در زمینه حفاظت از محیط زیست و یا مدیریت آنها)، در نظر گرفته می شوند، شکار جایزه را در نور مطلوب تر مشاهده می کنند. نتایج ما نشان می دهد که در نامیبیا، ممنوعیت شکار ممنوعیت غارت شده توسط ساکنان حفاظت شده، بسیار ضعیف است و به طور جدی حمایت آنها از حفاظت از حیات وحش را تضعیف می کند. تحمیل سیاست های شکار جایزه در کشورهای دور از جایی که مدیران روستایی روستایی حیات وحش را حفظ می کنند نه تنها گزینه های معیشت جوامع را محدود می کنند، بلکه ممکن است منافع ناسازگار و منفی را برای حفاظت از حیات وحش داشته باشند.