Species migrations and range shifts: A synthesis of causes and consequences

در محیط هایی که به طور فزاینده ای تغییر می کند، گونه های گیاهی مجبور به انطباق با شرایط جدید می شوند یا دامنه های خود را تغییر می دهد تا آنها را شناسایی کند. گونه هایی که می توانند طاقچه آنها را با موفقیت پیگیری کنند، ممکن است خطر انقراض را به حداقل برسانند. با این حال، استقرار گونه های جدید در جوامع دریافت کننده منجر به بازسازی و تغییرات زیستی جدید خواهد شد. در حال حاضر، ما درک محدودی از این که چگونه این فرآیند بر جوامع و اکوسیستم ها تاثیر می گذارد. در این بررسی ما دانش فعلی را در مورد گونه های گسترش دامنه سنتز می کنیم. ما با در نظر گرفتن بسیاری از اصطلاحات مورد استفاده برای توصیف جنبه های مختلف گسترش محدوده، مانند مهاجران بومی، مهاجمین، و گونه های مهاجم در داخل قاره شروع می کنیم. پس از آن ما عوامل موثر بر گسترش دامنه ها و تاثیرات بر جوامع دریافت کننده و در سطح اکوسیستم را توصیف می کنیم. تحقیقات ما نشان می دهد که، همانند تحقیق در مورد تجاوزات بیولوژیکی، دانش فعلی در مورد گسترش دامنه ها بسیار متمرکز است و اغلب مطالعات در اروپا و آمریکای شمالی است. بخش بزرگی از تحقیقات در دسترس درختان و درختچه ها و بیشترین زیستگاه های تحقیقاتی، علف های هرز، صخره ها و زیستگاه های بلند است. یکی از دلایل احتمالی چنین تحلیلی این است که گستردگی محدوده بسیاری از گونه های گیاهی (به ویژه آن دسته از گونه هایی که برای کشاورزی مهم نیستند) ممکن است ناشناخته باشد. یکی دیگر از یافته های مهم این است که همان عامل ممکن است بر اساس زیستگاه، شکل زندگی، مقیاس فضایی و زمانی که در آن روند مطالعه مورد بررسی قرار می گیرد، ترویج و یا مانع گسترش دامنه می شود. در نهایت، در حالی که بسیاری از گسترش محدوده ها منجر به تأثیرات منفی بر تنوع زیستی و پایداری جامعه می شود، برخی از آنها اثرات مثبت دارند (مثلا منگور). اگر چه مطالعات بیشتری در مورد اثرات گسترش دامنه در جوامع دریافت کننده تحقیق شده است، تحقیقات ما نشان می دهد که هنوز دانش محدودی از چنین فرآیندهای وجود دارد. تلاش های آینده باید رویکردهای تجربی و مدل سازی را برای تفکیک اثرات مشترک عوامل بیوتیک، زیست محیطی و انسان شناختی بر گسترش دامنه تطبیق دهد. چنین تحقیقاتی باید هر دو به تأثیرات فوری و بلند مدت گسترش دامنه تمرکز داشته باشد.