Spatial heterogeneity and evolution of fecundity-affecting traits

به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است که ساختار فضایی در یک جمعیت برخی از، و گاهی اوقات بزرگ، تاثیر بر دینامیک اکولوژیکی و تکاملی است. با این حال، مشاهده شده است که در مدل جزر و مدی همگن رایت با یک فرضیه دموگرافیک استاندارد، ساختار فضایی بر گرادیان تناسب ویژگی باروری اثر نمی گذارد. پایداری مکان و همگرایی استراتژی های انحصاری بدون تغییر باقی می ماند. علاوه بر این، شاخه های تکاملی برای نرخ های پراکندگی کوچک غیر ممکن است و برای کلاس های گسترده ای از توابع باروری، شاخه تکاملی برای هر نرخ پراکندگی غیرممکن است، اگر شاخه ای در مدل مناسب مخلوط وجود نداشته باشد. بنابراین ساختار فضایی همگن اغلب مانع شکاف تکاملی می شود. در اینجا ما تاثیر ناهمگن فضایی بر دینامیک تکاملی را بررسی می کنیم. ما یک مدل جزیره بی نهایت رایت را در نظر می گیریم که جزایر مختلف دارای ظرفیت های مختلف و پیامدهای باروری هستند و به همین دلیل جمعیت فضایی ناهمگن است. از طریق تجزیه و تحلیل متابولیسم تناسب، ما مشتقات مرتبه اول و مرتبه دوم را با توجه به صفات جهش یافته، که به صراحت از لحاظ مشتقات باروری ارائه شده اند، می پردازیم. شیب انتخاب به نظر می رسد یک میانگین بی طرفی از فشار انتخاب محلی در انواع مختلف پچ است. ما دریافتیم که شاخه های تکاملی به طور کلی در حضور ناهمگونی فضایی مورد توجه هستند. ما همچنین یک شرط ساده را مطرح می کنیم که تحت آن شکوفایی تکاملی به خصوص مورد توجه قرار می گیرد. برنامه های کاربردی برای همکاری های عمومی و کالاها و شاخه های تکاملی در حال ظهور به همکاران و متخلفان مورد بحث قرار گرفته است.