Spatially explicit approach to estimation of total population abundance in field surveys

فراوانی جمعیت در بوم شناسی و زیست شناسی حفاظت اساسی است و اطلاعات ضروری برای پیش بینی پویایی جمعیت و اجرای اقدامات حفاظتی فراهم می کند. در حالی که طیف وسیعی از رویکردها برای برآورد جمعیت فراوانی براساس داده های موجود ارائه شده است، کمبود داده ها همه جا وجود دارد. هنگامی که اطلاعات کمبود است، برآورد جمعیت بر روی مطالعات میدانی کار متمرکز خواهد شد. به طور معمول، زمان یکی از محدودیت های حیاتی در حفاظت است، و تصمیمات مدیریت باید اغلب به سرعت تحت شرایط کمبود داده شود. از این رو، مهم است که توجیه نظری روش های نظرسنجی برای برآوردن دقت برآورد مورد نیاز را بدست آوریم. چنین تئوری در یک متن صریح مکانی وجود ندارد، در حالی که ملاحظات فضایی برای بررسی هر فیلد حیاتی هستند. در اینجا، ما یک تئوری صریح مکانی برای تخمین جمعیت ایجاد می کنیم که به ما امکان می دهد تا دقت تخمین را تحت طرح های مختلف نظرسنجی و الگوهای توزیع فردی (مثلا نمونه برداری تصادفی / خوشه ای و توزیع فردی) بررسی کنیم. ما نشان می دهیم که نمونه گیری خوشه ای، دقت تخمینی را کاهش می دهد زمانی که افراد خوشه ها را تشکیل می دهند، در حالی که طرح های نمونه گیری به دقت برآورد زمانی که افراد به صورت تصادفی توزیع می شوند، تأثیری نمی گذارند. صرف نظر از توزیع فرد، دقت تخمینی با افزایش فراوانی جمعیت کل و کسری نمونه گیری افزایش می یابد. این بینش پایگاه های نظری را برای طرح های تحقیقاتی کارآمد در شرایط کمبود اطلاعات ارائه می دهد.