Evolution of cooperation with interactive identity and diversity

هویت تعاملی و تنوع تعاملی به طور کلی به عنوان دو نمونه متمایز تعامل در سیستم های زندگی در نظر گرفته می شود. سابق توضیح می دهد که در هر نسل هر فرد رفتار یکسان با تمام مخالفان خود دارد، و دوم اجازه می دهد که هر فرد به تنهایی به مخالفان متمایز خود رفتار کند. با این حال، بیشتر تحقیقات سنتی در مورد تکامل همکاری، به جمعیت هایی با الگوی تعامل یکنواخت محدود شده است. در اینجا، ما در مورد همکاری مشترک در یک جمعیت متنوع، شامل بازیکنان با هویت تعاملی و تنوع تعاملی است. ما دریافتیم که در شبکه های همگن کسر کوچکی از بازیکنان با تنوع تعاملی برای ایجاد ثبات در همکاری برای طیف وسیعی از ارزش بازده حتی در یک محیط پر سر و صدا کافی است. هنگامی که به شبکه های ناهمگن اختصاص داده می شود، بازیکنان گره های درجه بالا که دارای تنوع تعاملی هستند، به طور قابل توجهی تقویت سیستم را در مقابل محیط تغییر یافته و گسترش منطقه همکاری با هم افزایش می دهند. با این حال، آنها موفق به ایجاد ابر یک استراتژی همگن در محله نیستند و بنابراین نمی توانند بازیکنان را در گره های درجه پایین هماهنگ کنند تا به سطح همکاری اجتماعی مطلوب دست یابند. نتیجه مطلوب ترین نتیجه گیری می شود زمانی که بازیکنان گره های درجه یک هویت تعاملی را دریافت می کنند و در عین حال دیگران تنوع تعاملی را می پذیرند. یافته های ما نشان می دهد اهمیت این دو الگوهای متداخل متداول است و می تواند یک اکتشاف خوب در هماهنگ کردن آنها برای رسیدن به مطلوب اجتماعی در همکاری باشد.