The evolution of pathogen virulence: Effects of transitions between host types

بسیاری از تئوری اپیدمیولوژی تکاملی از منظری پیدا می شود که تمام میزبان ها و همه انگل ها معادل اپیدمیولوژیکی هستند. این در مقایسه با وجود پروسه های متعددی که مستلزم وجود پروسه های متعدد است، باعث ایجاد ناهمگونی میان میزبان ها و انگل ها می شود که می تواند عمیقا بر پویایی تکامل / اپیدمیولوژیک تاثیر بگذارد. تغییرات ایمنی مرتبط با سن، نابرابری در وضعیت تغذیه و تعامل بین انگل ها از طریق عفونت با هم، تنها برخی از عواملی هستند که باعث ایجاد ناهمگونی در میان میزبان ها می شوند، به این معنی که آنها حساسیت و حساسیت به عفونت توسط یک پاتوژن کانونی را بیان می کنند. علاوه بر این، ارگانیسم ها، حالت های تغذیه ای بهبود می یابند یا بدتر می شوند و عفونت های مشترک می توانند از بین بروند یا به دست می آورند، این بدان معنی است که انتقال بین این بیماری های مختلف بیماری، به جای استثنا، در سیستم های بیماری های طبیعی است. در اینجا چارچوب نظری را برای مدل سازی پیامدهای چنین تغییراتی در این تنظیمات میزبان چند منظوره برای تکامل ویروسی شدن توسعه می دهیم. نتایج نشان می دهد که نادیده گرفتن این منابع مشترک ناهمگونی میزبان در ویژگی های بیماری می تواند به پیش بینی های تکاملی کمی و کیفی منجر شود.