کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
8942597 1645107 2018 10 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Re-situating fieldwork and re-narrating disciplinary history in global mega-geomorphology
ترجمه فارسی عنوان
دوباره زمینه کار و تحقیق و رونویسی تاریخ انضباطی در مگا ژورمولوژی جهانی
کلمات کلیدی
زمین شناسی، جغرافیا، علوم زمین، علوم زمین، سنجش از دور، سازمان ملی هوانوردی و فضایی،
ترجمه چکیده
در سال 1985، بیش از سی ژئومورفولوژیست، دانشمندان سیاره ای و متخصصان سنجش از راه دور در یک مرکز کنفرانس در اوراکل، آریزونا جمع شده بودند تا درباره یک منطقه در حال ظهور تحقیقاتی که آنها را "مگامورفولوژی" نامیده اند، جمع آوری کنند. بر اساس یک کنفرانس مشابه که در سال 1981 در لندن برگزار شد، آنها استدلال کردند که تکنیک های جدید سنجش از راه دور و بینش هایی که از مطالعه سیارات فرا زمینی بوجود آمده اند فرصت های ژئومورفولوژی را برای گسترش دامنه فضایی و زمانی آنها ایجاد کرده اند. این رویکرد جدید، با این حال، نه بی پروا و نه بدون تردید بود. در بحث های مگامورفولوژی که در اواسط دهه 1980 اتفاق افتاد، درگیری بین در نظر گرفتن تکنیک های سنجش از راه دور برای رعایت پدیده ها در مقیاس فضایی وسیع، و از سوی دیگر، تمرکز انضباطی کارهای میدانی و تجارب زمین شناسی به ژئومورفولوژی ، از سوی دیگر، یک موضوع مکرر بود. در پاسخ، مگا ژرمورفولوژیست ها تلاش کردند تا کارهای میدانی را دوباره به نمایش بگذارند و داستان های انضباطی را دوباره به روایت کنند تا علم سنجی از راه دور و علوم سیاره ای نه تنها با سنت های ژئومورفولوژی سازگار باشد بلکه به معنای احیای آنها است. این تلاش ها تنها تا حدی موفقیت آمیز است که نشان می دهد فرآیند اتخاذ یک منظر سیاره ای در زمین شناسی، مانند سایر علوم زمین، ساده و بدون اجتناب ناپذیر است. آنها همچنین نشان می دهد که چگونه زمینه و کار میدانی می تواند برای ژئومورفولوژی مرکزی باقی بماند و در عین حال با توجه به امکانات جدید فنی و چارچوب های نظری تجدید نظر می شود.
موضوعات مرتبط
علوم انسانی و اجتماعی علوم انسانی و هنر تاریخ
پیش نمایش مقاله
دوباره زمینه کار و تحقیق و رونویسی تاریخ انضباطی در مگا ژورمولوژی جهانی
چکیده انگلیسی
In 1985, more than thirty geomorphologists, planetary scientists, and remote sensing specialists gathered at a conference center in Oracle, Arizona, to discuss an emerging area of research that they called “mega-geomorphology.” Building on a conference of the same name held in London in 1981, they argued that new techniques of remote sensing and insights emerging from the study of extraterrestrial planets had created opportunities for geomorphology to broaden its spatial and temporal scope. This new approach was, however, neither unproblematic nor uncontested. In the discussions around mega-geomorphology that took place in the mid-1980s, the perceived conflict between the use of remote-sensing techniques to observe phenomena on vast spatial scales, on one hand, and the disciplinary centrality of fieldwork and field experience to geomorphology, on the other, was a recurrent theme. In response, mega-geomorphologists attempted to re-situate fieldwork and re-narrate disciplinary histories in such a way as to make remote sensing and planetary science not only compatible with geomorphological traditions but also means of revitalizing them. Only partially successful, these attempts reveal that the process of adopting a planetary perspective in geomorphology, as in other earth sciences, was neither straightforward nor inevitable. They also show how the field and fieldwork could remain central to geomorphology while also being extensively revised in light of new technical possibilities and theoretical frameworks.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Studies in History and Philosophy of Science Part A - Volume 70, August 2018, Pages 28-37
نویسندگان
,