Evaluation of the influence of roadside non-walking spaces on the pedestrian environment of a Japanese urban street

برای پیاده سازی ایده ساخت شهرها از منظر پیاده، ضروری است که نه تنها زیبایی های زیبایی را در امتداد خیابان ها ایجاد کنیم که می تواند عادت های قدم زدن را ارتقاء دهد بلکه فضاهای خیابانی را نیز فراهم می کند که عابرین پیاده می توانند اقدامات مختلفی انجام دهند. از آنجایی که پیاده روی می تواند اقدامات متعددی نظیر استراحت انجام دهد، بسیار مهم است که فضاهای مناسب برای چنین عملیاتی فراهم شود. در این مطالعه پیشنهاد می کنیم روش های ارزیابی برای تعیین اینکه آیا توزیع فضاهای میان فضایی بین فضاهای عمومی و خصوصی بر خوانایی و تفریح ​​مسافرت تاثیر می گذارد یا خیر. به طور خاص، 12 پوسته خیابان، تشکیل شده با تغییر سه نوع مسیر و چهار نوع فضاها پیشنهاد شده است. برای آزمایش این، یک آزمایش عابر پیاده انجام شد که در آن 12 گزاره با توجه به جذابیت و خوانایی آنها برای عابران، مقایسه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل چند متغیره واریانس نشان داد که فضاهای غیر راه رفتن در کنار جاده تاثیر مستقیمی بر رفتار خیالی و خوانایی عابران پیاده خیابان ها دارند. علاوه بر این، ما متوجه شدیم که تمرکز فضاهای خصوصی در مقیاس عمومی، باعث افزایش خوانایی مسافرت و رفتار خیالی عابر پیاده می شود.