Evaluation of particle charging in non-aqueous suspensions

پایداری سوسپ ها غیر آبی (سول) بستگی به شارژ کافی ذرات پراکنده دارد. اتهامات توسط جذب الکترون، آنیون و پروتون ایجاد می شود. منابع برای گونه های شارژ مایعات تعلیق و همچنین یون های حل شده و ناخالصی هستند. پتانسیل زتا یکی از حساس ترین پارامترهای موجود در آزمایشگاه برای شارژ شدن در تعلیق های غیر آبی است. تغییرات در پتانسیل ذات ذرات می تواند مربوط به جداسازی پروتون، تشکیل آدراد اسید و انرژی پیوند هیدروژن (آنتولپی) مایع سوسپانسیون باشد. علاوه بر این، ممکن است به همان اندازه نیز به کاهش پروتون و پتانسیل تجزیه الکترولیتی آب و همچنین انرژی های فرومی برای تبادل الکترون مربوط باشد. در هنگام برخورد با سوسپانسیون های غیر آبی، مدل انرژی انفجاری برای واکنش های الکترولیت آبی توسعه یافته است. نسبت گستره ای از فاصله تا حداکثر بازدارنده اطمینان از ثبات تعلیق و ضخامت لایه پراکنده شارژ می تواند برای ارزیابی دامنه کاربرد هر مدل استفاده شود. انرژی جذاب ممکن است نادیده گرفته شود، اما در اکثر موارد کوچکتر اما قابل توجهی نسبت به انرژی خشن است