| کد مقاله | کد نشریه | سال انتشار | مقاله انگلیسی | نسخه تمام متن |
|---|---|---|---|---|
| 963894 | 1479106 | 2016 | 12 صفحه PDF | دانلود رایگان |
کلمات کلیدی
1.مقدمه
2. ادبیات مربوطه
3. روشها
3.1 بررسی اجمالی
3.2 روزانه
3.3 روزانه
شکل 1. یک نمونه سطح هزینه C، با 0.5 = α، 1000 = β، 20 = γ و بافر صفر برای تمام بانکها.
4. نتایج
4.1 مزیت یک استراتژی میانگیری روی بهینه اجتماعی
شکل 2. استراتژیهای بهینه اجتماعی با و بدون صف بندی داخلی. نکته: نتایج برای وابستگی نقدینگی، هزینه کل و سایز بافر در پارامتر γ، هزینه تاخیرهای پرداخت اولویتی. مربعهای سیاه نقدینگی و هزینه بهینه ای را نشان می دهند که در صورتی می توانند بدست آیند که هیچ صف بندی داخلی مجاز نباشد، درحالیکه دایره های سفید نشان دهنده مقادیر بهینه ای هستند که در صورتی می توانند بدست آیند که تمام بانکها از بهترین استراتژی میانگیری ممکن برای ترکیب معینی از پارامترها استفاده کنند. نسبتی از پرداختهای اولویتی 0.5 = α بوده و نتایج در تمامی مقادیر β میانگین گیری شده اند.
شکل 3. استراتژیهای موازنه نش درمقابل بهینه اجتماعی. نکته: سطوح تیره نشان دهنده نقدینگی و میانگیری بهینه اجتماعی هستند، درحالیکه سطوح روشن نشان دهنده نقدینگی و میانگیری هستند که موازنه های نش استنتاج شده از بانکهای شرکت کننده مداوم در بازی ساختگی می باشند. نسبت پرداختهای اولویتی بصورت 0.5 = α می باشد.
4.2 رفتار موازنه نش
شکل 4. ناکارآمدیهای استراتژی بصورت تابعی از هزینه نسبی تاخیر پرداخت اولویتی. نکته: محور y نشان دهنده تفاوت بین استراتژی بهینه اجتماعی و استراتژی موازنه نش می باشد. ناکارآمدیهای دو نمودار به ترتیب منفی و مثبت می باشد، که نشان دهنده تامین کمتر از حد نقدینگی و میانگیری بیش از حد پرداختهای غیراولویتی است. نتایج در تمامی مقادیر β میانگین گیری شده اند.
شکل 5. ناکارآمدی استراتژی بصورت تابعی از هزینه نقدینگی. نکته: درست مانند شکل 4، محور y نشان دهنده تفاوت بین استراتژی بهینه اجتماعی و استراتژی موازنه نش می باشد. نتایج در تمامی مقادیر γ میانگین گیری شده اند.
4.3 تفکیک هزینه از طریق میانگیری و نقدینگی
شکل 6. هزینه مازاد مورد انتظار متحمل شده توسط بانک بخاطر نارسائیهای استراتژی. نکته: محور y نشان دهنده هزینه مازاد مورد انتظار متحمل شده توسط یک بانک مرتبط با استراتژی می باشد که برای نقدینگی و میانگیری از لحاظ اجتماعی بهینه است. به اضافه ها نشان دهنده استراتژیهای موازنه نش می باشند جائی که میانگیری در آن به هیچ وجه مجاز نیست. مربعهای سیاه نشان دهنده استراتژیهای موازنه ای می باشند که در آن بافر روی بهینه اجتماعی ثابت شده است و تنها نقدینگی استنتاج شده است. دایره های سفید نشان دهنده استراتژیهای موازنه ای می باشند که در آن هم بافر و هم نقدینگی استنتاج شده اند. نتایج در تمامی مقادیر β میانگین گرفته شده اند.
5. نتیجه گیری
پیوست A. بازی ساختگی
• We simulate a collateralised interbank payment system using a multi-agent model.
• Banks manage a stream of payment requests to minimise liquidity and delay costs.
• It can be socially optimal for banks to queue a proportion of non-priority payments.
• Strategising leads to banks hoarding liquidity and queuing too many payments.
• Regulatory measures can move the system towards a socially optimal state.
Participants in interbank payment systems manage a stream of payment requests of varying priority to minimise their total costs. However, individually optimal strategies may conflict with system-wide optimality and can lead to inefficient equilibria, where banks cannot meet obligations in a timely manner. We construct a model of a collateralised payment system and demonstrate that socially optimal states exist in which banks should delay a proportion of non-priority payments in an internal queue, but banks’ strategising behaviour leads to liquidity hoarding and increased systemic cost. We discuss how this behaviour can be reduced using measures available to a regulator.
Journal: Journal of International Financial Markets, Institutions and Money - Volume 41, March 2016, Pages 139–150