دانلود مقالات ISI درباره پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم + ترجمه فارسی

پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم Atom transfer radical polymerization به اختصار ATRP بعنوان یک روش چند‌جزئی از مونومر، یک آغازگر با هالوژن قابل انتقال و یک کاتالیزور ساخته شده از فلز متغیر و هر لیگاند مناسبی، تشکیل شده است. برای دست یافتن به حداقل شرایط لازم مانند آغاز سریع و غیر فعال شدن برگشت پذیر، که وابسته به واکنش اکسایش کاهش است، انتخاب لیگاند تاثیر بسزایی دارد طراحی سیستم کمپلکس فلز متغیر کاتالیزور نه تنها باعث کنترل توپولوژی، ترکیب، وزن مولکولی و توزیع جرم مولکولی پلیمر می شود بلکه همگن یا ناهمگن بودن واسطه پلیمریزاسیون را نیز تعیین می‌کند. روش ATRP برای نخستین بار در سال 1995 گزارش و امروزه به عنوان یکی از مهم ترین روش های CRP شناخته می شود. این فرایند در محیطهای حلالی، توده، امولسیونی، دیسپرسیونی و سوسپانسیونی قابل انجام است و نکته مهم این است که انتخاب دقیق مونومر، محیط واکنش و دما، آغازگر و سیستم کاتالیست و دیگر افزودنی ها برای سنتز پلیم ری با ساختار و عاملیت خاص و توزیع وزن مولکولی کنترلی بسیار با اهمیت است. در مکانیسم ATRP، لیگاند نقش اساسی در میزان فعالیت کاتالیزور دارد. لیگاند با اتم‌های دهنده مختلف(N،S) می‌تواند فعالیت کاتالیزوری بهتری را فراهم کند. این کمپلکس‌ها به دلیل امکان پایداری موثر آنها در حضور اسیدها، مورد توجه قرار دارند و بنابراین امکان استفاده از آنها برای ATRP ی مونومرهای اسیدی وجود دارد. روش ATRP مزایای فراوانی را به همراه دارد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: در دسترس بودن اجزای و مواد مورد نیاز آن به شکل تجاری، قابلیت پلیمریزاسیون اکثر مونومرها با عامل های گوناگون، شرایط پلیمریزاسیون ملایم و قابلیت کاربرد در محیط های گوناگون پلیمریزاسیون. از مزایای حائز اهمیت روش ATRP کاربرد روش های متفاوت شروع برای آن است که هم کاربری آن در محیط های متفاوت پلیمریزاسیون را ممکن می سازد و هم به تدریج با کشف و گسترش روش های جدیدتر شروع مشکالت مربوط به روش های پیشین حل شدند.