دانلود مقالات ISI درباره زیست انباشتگی افزایشی، بزرگنمایی زیستی + ترجمه فارسی

زیست انباشتگی افزایشی یا بزرگنمایی زیستی به پدیده‌ای گفته می‌شود که در آن غلظت یک ماده مانند سمی شیمیایی انباشته شده در بافت موجودات زنده در سطوح بالاتر زنجیره غذایی بالاتر برود. هر یک از موارد زیر می‌تواد علت این افزایش انباشتگی باشد: 1- ماندگاری، پدیده‌ای که در آن ماده نمی‌تواند توسط فرایندهای زیست محیطی شکسته شود. 2- پویایی زنجیره غذایی که باعث می‌شود غلظت ماده به تدریج با رفتن به سطوح بالاتر زنجیره غذایی افزایش یابد. 3- روند کند یا ایستای ازهم‌پاشیدگی و دفع ماده که بیشتر به دلیل نامحلول بودن ماده در آب است. زیست‌انباشتگی افزایشی اغلب اشاره به روندی است که در آن برخی از مواد مانند آفتکش ها و فلزات سنگین به سطوح بالاتر زنجیره غذایی جابجا می‌شوند. آغاز این روند از راهیابی این مواد به رودخانه ها یا دریاچه ها می‌باشد که در پی آن آبزیانی مانند ماهی ها آنها را در بدن خود انباشته می‌کنند. این آبزیان به نوبه خود توسط جانداران شکارچی و انسان خورده می‌شوند. مواد انباشته شده در بافت ها یا اندام های آبزیان اینک با سرعت و روند تندتری توسط جاندار مصرف‌کننده در سطح بالاتر زنجیره غذایی انباشته می شود. آلودگی محیط زیست توسط فلزات سنگین یک مشکل جدی در بسیاری از کشورهایی جهان است. فلزات سنگین به دلیل خاصیت بزرگنمایی زیستی در زنجیره غذایی جزءآلاینده های بسیار خطرناک محسوب می شوند. فلزات سنگین می توانند در آب، خاک، هوا گیاه، غذا و حتی در بافت های حیوانی نظیر کبد وکلیه یافت شوند. زنجیره و رژیم غذایی، از مهم ترین مسیرهایی است که انسان ها از طریق آن ها تحت تأثیر فلزات سمی قرار می گیرد. سمیت فلزات سنگین و تجمع آن ها در زنجیره های غذایی یکی از اصلی ترین معضلات زیست محیطی و بهداشتی جوامع مدرن است. در بین عناصر سنگین، فلزات کادمیوم و سرب به دلیل نیمه عمر طولانی در بدن انسان و دیگر حیوانات و سمی بودن زیاد از اهمیت ویژه ای برخور دارند.