دیستروفین به طور عمده در عضلات اسکلتی و قلبی وجود دارد. مقدار کمی از این پروتئین در سلول های عصبی موجود در مغز، وجود دارد. دیستروفین یکپارچگی عضلات مخطط را بوسیله متصل کردن اکتین اسکلت سلولی با غشای سلولی حفظ می کند. در عضلات اسکلتی و قلبی دیستروفین جزئی از یک کمپلکس پروتئینی است که باعث استحکام فیبرهای عضلانی و محافظت از آنها در برابر صدمه، هنگامی که عضله منقبض می شود و باز به حالت استراحت می رود.
دیستروفین مانند یک قلاب عمل می کند که اسکلت سلولی را به شبکه پروتئینی و سایر مولکولها درماتریکس خارج سلولی متصل می کند.
کمپلکس دیستروفین همچنین، ممکن است در پیام دهی (Signaling)، به وسیله برهم کنش با پروتئین هایی که پیام را ارسال و دریافت می کنند، نقش داشته باشد. دیستروفین از انتهای NH2 به اکتین سیتواسکلتال متصل می شود. از انتهای COOH به تعدادی پروتئین انتگرال و سطحی در غشای سیتوپلاسمی می پیوندد که می توان آن را به سه زیر مجموعه: 1- زیر مجموعه دیستروگلیکان 2- زیرمجموعه سارکوگلیکان- سارکوسپن ( sarcoglycan-sarcospan) و 3- زیر مجموعه سیتوپلاسمی طبقه بندی کرد.
در این صفحه تعداد 505 مقاله تخصصی درباره دیستروفین که در نشریه های معتبر علمی و پایگاه ساینس دایرکت (Science Direct) منتشر شده، نمایش داده شده است. برخی از این مقالات، پیش تر به زبان فارسی ترجمه شده اند که با مراجعه به هر یک از آنها، می توانید متن کامل مقاله انگلیسی همراه با ترجمه فارسی آن را دریافت فرمایید. در صورتی که مقاله مورد نظر شما هنوز به فارسی ترجمه نشده باشد، مترجمان با تجربه ما آمادگی دارند آن را در اسرع وقت برای شما ترجمه نمایند.
مقالات ISI دیستروفین (ترجمه نشده)
مقالات زیر هنوز به فارسی ترجمه نشده اند. در صورتی که به ترجمه آماده هر یک از مقالات زیر نیاز داشته باشید، می توانید سفارش دهید تا مترجمان با تجربه این مجموعه در اسرع وقت آن را برای شما ترجمه نمایند.