دانلود مقالات ISI درباره دیستروفین + ترجمه فارسی

دیستروفین به طور عمده در عضلات اسکلتی و قلبی وجود دارد. مقدار کمی از این پروتئین در سلول های عصبی موجود در مغز، وجود دارد. دیستروفین یکپارچگی عضلات مخطط را بوسیله متصل کردن اکتین اسکلت سلولی با غشای سلولی حفظ می کند. در عضلات اسکلتی و قلبی دیستروفین جزئی از یک کمپلکس پروتئینی است که باعث استحکام فیبرهای عضلانی و محافظت از آنها در برابر صدمه، هنگامی که عضله منقبض می شود و باز به حالت استراحت می رود. دیستروفین مانند یک قلاب عمل می کند که اسکلت سلولی را به شبکه پروتئینی و سایر مولکولها درماتریکس خارج سلولی متصل می کند. کمپلکس دیستروفین همچنین، ممکن است در پیام دهی (Signaling)، به وسیله برهم کنش با پروتئین هایی که پیام را ارسال و دریافت می کنند، نقش داشته باشد. دیستروفین از انتهای NH2 به اکتین سیتواسکلتال متصل می شود. از انتهای COOH به تعدادی پروتئین انتگرال و سطحی در غشای سیتوپلاسمی می پیوندد که می توان آن را به سه زیر مجموعه: 1- زیر مجموعه دیستروگلیکان 2- زیرمجموعه سارکوگلیکان- سارکوسپن ( sarcoglycan-sarcospan) و 3- زیر مجموعه سیتوپلاسمی طبقه بندی کرد.