دانلود مقالات ISI درباره فاکتور رشد + ترجمه فارسی

فاکتور رشد(به انگلیسی: Growth factor)مولکولهایی طبیعی با ساختار پروتئینی یا استروئیدی هستند. این فاکتورها در رشد و تمایز سلولهای زیادی دخیل هستند و نوعی سیتوکین هستند. نقش اصلی مثبت و منفی فاکتورهای رشد در تحریک تکثیر یاخته‌ها و در تنظیم رشد یاخته‌ها در چندین سال اخیر به نحو فزاینده‌ای ارزیابی شده‌است. تا کنون نزدیک ۲۰ نوع فاکتور رشد مشتق از پلاکت شناسایی شده است که بعضی از مهمترین آنها عبارتند از: -فاکتور رشد مشتق از پلاکت-فاکتور رشد تغییر دهنده بتا-فیبروبلاست فاکتور رشد-بررسی فاکتور رشد شبه انسولین ۱-شبه انسولین عامل رشد-فاکتور رشد اندوتلیال عروقی-فاکتور رشد اپیدرمال-اینترلوکین ۸-عامل رشد کراتینوسیت-فاکتور رشد بافت همبند. یکی از نخستین فاکتورهای رشدی که کشف شد، عامل رشد عصب در سال ۱۹۵۱ بود. فاکتور رشد فیبروبلاستی، پروتئینی است که در بسیاری از فرایندهای سلولی نظیر تقسیم سلولی، تکوین جنین، رگ زایی و بسیاری فرایندهای دیگر نقش دارد. به علاوه، این پروتئین به عنوان یک فاکتور مهم به محیط کشت سلولهای بنیادی جنینی انسانی اضافه می شود تا بتوان سلول ها را در حالت بنیادینگی و بدون تمایز حفظ و تکثیر کرد. فاکتور رشد عصبی بتا (β-NGF) برای اولین بار بدلیل نقش حیاتی‌اش در رشد و بقای سلول‏های عصبی مورد مطالعه قرار گرفت. این پروتئین که به خانواده‌ی نوروتروفین‌ها تعلق دارد در درمان بیماری‌های تخریب عصبی نظیر آلزایمر دارای نقش قابل ملاحظه‏ای می‏باشد. در پرولوتراپی از تزریق فاکتورهای رشد یا محرک های تولید فاکتور رشد برای رشد طبیعی سلول ها یا بافت ها استفاده میشود. منظور از فاکتور های رشد، پلی یپتید های قدرتمندی(شبیه هورمون) بوده که موجب القای اثرات گوناگونی مانند مهاجرت سلولی، رشد و افزایش سلولی و ساخت پروتئین می گردند. این پروتئین قدرتمند می تواند تحت تاثیر سلول قرار گرفته یا از سلول های دیگر تولید شود. برای اثر بخش بودن این ترکیبات، این فاکتورهای رشد نباید به پروتئین ها متصل شوند. زیرا باعث غیر فعال شدن آنها شده و راهی دیگر برای رشد پیدا خواهند کرد. فاکتورهای رشدی دسته ای از مدیاتورهای بیولوژیکی هستند که نقش کلیدی در پرولیفراسیون، کموتاکسی و دیفرانسیاسیون سلولها دارند. آنها از طریق رسپتورهای خاصی که بر روی سطح سلولها قرار گرفته اند عمل کرده و مراحل Healing را هدایت می کنند. فاکتورهای رشد را می توان هورمونهایی خواند که به داخل جریان خودن آزاد نشده و صرفا بطور موضعی عمل می کنند؛ بعضی از این فاکتورها موجب تغییر زودرس فاز G0 به G1 در طی تقسیم سلولی شده و حتی توانایی تحریک سنتز DNA در سلولهای مناسب را دارند. این مدیاتورها ابتدا توسط سلولهایی چون فیبروبلاست، سلولهای اندوتلیالی، ماکروفاژها و پلاکتها ترشح شده و بر این اساس شامل انواع مختلفی به شرح زیر می باشد: فاکتورهای رشد ناشی از پلاکت ها (PDGF)، فاکتور رشد (IGF) مشابه انسولین، که در این میان BMPs تقریبا از مهمترین فاکتورها محسوب می شوند که از طریق تحریک تشکیل استخوان، کنترل و ترمیم بهتر درمانهای پریودنتال، کارنیوفاشیال و ایمپلنت را موجب می شوند.