دانلود مقالات ISI درباره هماگلوتینین + ترجمه فارسی

هماگلوتینین (به انگلیسی: Hemagglutinin) آگلوتینینی که روی گویچه‌های سرخ عمل می‌کند. ویروزوم ها دارای گلیکوپروتئین های پوشش ویروسی مثل هماگلوتینین (HA) و نورآمینیداز (NA) در غشای خود هستند که آنها را قادر می سازد به راحتی با غشاء دو لایه ای فسفولیپیدی سلول هدف برهمکنش کنند و بتوانند به سلول وارد شوند. خواص منحصر به فرد ویروزوم ها مربوط به وجود گلیکو پروتئین HAدر غشای ویروزوم است که باعث ثبات ساختاری ویروزوم و همچنین وجود خواص ایمونولوژیک آن می شود و به همین دلیل از سیستم های حامل لیپوزومی و پروتئولیپوزومی متمایز است. هماگلوتینین در ویروس ها از طریق برهمکنش با اسید سیالیک گلیکوپروتئین های سطحی غشاء، عمل اندوسیتوز ویروس به سلول را انجام می دهد. بعد از اتصال گیرنده سطحی سلول به هماگلوتینین ویروسی، اندوزوم تشکیل می شود که شامل گیرنده و ویروس می باشد. به خاطر pH اسیدی داخل اندوزوم هماگلوتینین دچار تغییر شکل فضایی در ساختمان خود شده و با غشا اندوزوم ادغام می شود و در نتیجه غشا اندوزوم از هم پاشیده و محتویات ویروس را بداخل سیتوپلاسم رها می کند. در اصل هماگلوتینین در ویروزوم ها همین نقش را بر عهده دارد و باعث می شود ویروزوم بداخل سیتوپلاسم سلول رها شود. . واژه ی ویروزوم برای اولین بار در سال 1975 توسط آلمیدا و همکارانش ابداع شد. آلمیدا متوجه یافته های غیر منتظره ای از یک ساختار شبه ویروسی در طول مشاهده ذرات لیپوزومی متشکل از چربی، هماگلوتینین (HA) و نورآمینیداز (NA) شد. این ساختار ویروزوم آنفولانزا نام گرفت، زیرا اجزای کلیدی گلیکوپروتئینی آن یعنی HA و NA از ویروس آنفولانزا مشتق شده است. این اولین گزارش از وزیکول هایی بود که ساختار خود را از پاکت ویروسی تقلید می کردند. ویروس آنفلوآنزا که به خانواده ارتو میکسوویریده تعلق دارد، برحسب تفاوت در آنتى ژن هاى موجود در هسته نوکلئوپروتئینى و ماتریکس پروتئینى‌اش به سه گروه A، B و C تقسیم می‌شوند. بیشتر موارد آنفلوآنزا در انسان از ویروس هاى آنفلوآنزاى گروه A ناشى می‌شود. خود این گروه‌ها برحسب دو گلیکوپروتئین سطحى ویروس یعنى هماگلوتینین (HA) و نورآمینیداز (NA) به زیرنوع هاى دیگر تقسیم مى شود و بر این اساس انواع مختلف ویروس‌ را با دو حرف H و N و اعداد مختلف نمایش می‌دهند. آنفلوآنزا یک ویروس است (یک دسته پروتئین و DNA که باعث کاهش توانایی تولید مجدد می‌شود)، بنابراین یک سلول را دچار عفونت می‌کند و مکانیسم درونی آن را که باعث تولید مجدد آن می‌شود، از بین می‌برد. ویروس‌ها در بدن به سرعت تکثیر و زیاد می‌شوند و به سلول‌های سالم بدن نیز سرایت می‌کنند. سه نوع ویروس آنفلوآنزا وجود دارد، A، B و C. ▪️ نوع: Aانسان، خوک‌ها، پرندگان، اسب‌ها، سگ‌های آبی و دیگر حیوانات را آلوده می‌کند. پرندگان وحشی بهترین میزبانان طبیعی این عفونت هستند. در این نوع، دو دسته بر اساس دو نوع پروتئین سطحی به نام‌های هماگلوتینین (HA) و نورامینی راس (NA) وجود دارد. در این زیرمجموعه پانزده HA و نه NA با هم از طریق راه‌های گوناگون ترکیب می‌شوند. در مورد انسان‌ها سه زیرمجموعه رایج به نام‌های H۱N۱، H۱Na و H۳Na باعث بروز و شیوع این بیماری در مناطق جغرافیایی و جهانی مختلف می شود که به آن بیماری عالم‌گیر می‌گویند. ویروس عامل آنفلوآنزای خوکی ویروس «H1N1» است. ویروس آنفلوآنزاى گروه A ممکن است تغییرات ژنتیکى عمد‌ه‌اى پیدا کند که عمدتاً آنتى ژن H ویروس را تحت تاثیر قرار می‌دهد(antigenic shift). در نتیجه این تغییر ممکن است ویروس جدیدى به وجود آید که بیمارى‌زایى شدیدى دارد و باعث همه گیرى جهانى شود. علایم مهم آنفلوانزا تب، لرز، درد بدن، سرفه، گلودرد و در آنفلوانزای نوع B همراه با اسهال حاد و استفراغ است. طول مدت درمان نیز در صورت رعایت اصول بهداشتی بین 3 تا 5 روز است. گاهی آنفلوانزا سبب ایجاد عوارضی می‌شود که شایع‌ترین آن‌ها، ذات الریه یا عفونت ریه است. ذات الریه ممکن است براثرعفونت ریه یا خود ویروس رخ دهد و یا این که به دنبال ضعف بدن پس از ابتلا به آنفلوانزا به وسیله باکتری‌ها ایجاد شود و یا ترکیبی از هر دو باشد.