دانلود مقالات ISI درباره هیستومورفومتری + ترجمه فارسی

هیستومورفومتری به عنوان اندازه گیری شکل یا فرم بافت به طور گسترده تعریف شده است. تجزیه و تحلیل کمی از معماری استخوانی با استفاده از هیستومورفومتری استخوان به دست می آید که اطلاعات ارزشمندی درباره مقدار استخوان و فعالیت سلولی آن ارائه می دهد. پارامترهای ساختاری برای ارزیابی مقدار استخوان تک سلولی و استئوئید با استفاده از هیستومورفومتری استاتیک اندازه گیری می شوند. برای مطالعه تغییرات در فعالیت سلولی در طول زمان، استخوان با یک فلوروکروم دو بار برچسب گذاری شده و با استفاده از هیستومورفومتری پویا اندازه گیری می شود. روی هم رفته اطلاعاتی که از هیستومورفومتری استاتیک و پویا به دست می آید، یک پروفایل مفیدی از گردش استخوان را فراهم می کند. تکنیک دوتایی تتراسایکلین را برای ارزیابی هیستومورفومتریک پویایی استخوان استفاده می شود. جذب تتراسایکلین توسط استخوان این امکان را به وجود می آورد که وضعیت کانی سازی در یک دوره زمانی (معمولا 10-14 روز) ارزیابی شود. نمونه های استخوانی کلسفید شده مانند هیستومورفومتری استاتیک پردازش شده و در رزین پلاستیکی جاسازی می شوند. با این حال، هیستومورفومتری پویا بر روی بخش های استخوانی ناپایدار انجام می شود و دو برچسب برچسب تتراسایکلین تحت نور فلورسنت اندازه گیری می شوند. پارامترهای دینامیکی گردش استخوان شامل میزان جذب مواد معدنی، میزان تشکیل مواد معدنی و زمان انباشت مواد معدنی هستند. این در نهایت ما را با ارزیابی کمی از میزان تشکیل استخوان در طی یک دوره زمانی مشخص ارائه می دهد. هیستومورفومتری استاتیک به ما امکان می دهد تا کمی از ساختار استخوان را در یک نقطه زمانی خاص ارزیابی کنیم (در مقایسه با هیستومورفومتری پویا که به ما امکان می دهد تا استخوان را در یک دوره زمانی مطالعه کنیم). شاخص های استاتیک از معماری استخوانی شامل پارامترهایی نظیر حجم، ضخامت و جداسازی استخوان ترابکولار می باشند. اندازه گیری سطح و حجم استئوئید و همچنین اندازه گیری میزان استخوان سازی و استخراج در زمان جمع آوری نمونه ها می باشد.