دانلود مقالات ISI درباره تاریخ پزشکی + ترجمه فارسی

در روزگاران کهن، دانش پزشکی برای مردم ناشناخته بود و بیماری‌ها را ناشی از عوامل ماوراء طبیعی می‌ دانستند، لذا برای درمان آنها به سحر و جادو دست می زدند. یونانیان در پیشرفت این دانش نقش به سزایی داشتند. دانشمندانی از جمله بقراط، ارسطو و جالینوس از مروّجان اصلی این علم در یونان باستان بودند. همگام با پیشرفت سایر علوم، بنیان های علم پزشکی نیز دگرگون شدند. پیدایش مداوم دانسته‌ها و اطلاعات به همراه اکتشافات متعدد در رشته‌های علوم پایه ی پزشکی، به «علم نوین پزشکی» منجر گردیده ‌است. این علم اگرچه پایه‌های خود را از دانسته‌های گذشته گرفته ‌است و هنوز نیز از علوم سنتی به عنوان منبع استفاده می کند، ولی روش آن مبتنی بر استانداردهای سخت علمی است. پزشکی بابل: استقرار تقویم و اختراع نوشتن علامت آغاز تاریخ ثبت شده‌است. دانسته‌های ما از دانش اولیه متشکل از قرص‌های خاک رس منقوش به خط میخی و مهرهایی است که توسط پزشکان بین النهرین باستان مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. در موزه لوور ستون سنگی وجود دارد که قوانین حمورابی پادشاه بابل که در قرن ۱۸ پیش از میلاد را نشان می‌دهد. این قانون شامل قوانین سختی مربوط به پزشکی است. برای مثال، «اگر دکتر، در باز کردن آبسه، بیمار را کشت دست او قطع خواهد شد»؛ اما اگر بیمار کشته شده برده بود، دکتر به سادگی موظف شد تا برده دیگری تأمین کند. پزشکی مصر باستان: در مورد پزشکی مصر باستان تصویر روشن تر می‌شود. نخستین پزشک ایمهوتپ Imhotep است، وزیر پادشاه جوزر در هزاره سوم پیش از میلاد که طراح یکی از قدیمیترین هرم‌ها، هرم Ṣaqqārah است و بعدها به عنوان خدای پزشکی مصر همرده با خدای یونانی آسکلپیوس یاد شده‌است. از مطالعه پاپیروسهای مصری دانش قویتری به دست آمده‌است به خصوص پاپیروسهای Ebers و ادوین اسمیت که در قرن ۱۹ کشف شدند. اولی لیستی از راه‌های جبران بلا، با جادوهای مناسب یا وردخوانی است. دومی رساله‌های جراحی در درمان زخمها و صدمات دیگر است. پزشکی ایران باستان: در کتاب مقدس اوستا شاخه‌های از علم پزشکی ایران ذکر شده‌است و در اوستا از واژه (وی ماد معادل کنونی واژه مدیکال در زبان انگلیسی)استفاده شده‌است لازم به ذکر است واژه مدیکال در زبان انگلیسی کنونی به معنای پزشکی است. تمرین و مطالعه پزشکی در ایران دارای سابقه طولانی و پرکاری است. موقعیت ایران در تقاطع شرق و غرب آن را در قلب تحولات در هر دو پزشکی یونان باستان و هند قرار داده‌است. بسیاری از پیشرفت‌ها توسط ایرانیان در هر دو دوران قبل و بعد از اسلام به این دانش اضافه شد.