دانلود مقالات ISI درباره اینترلوکین 10 + ترجمه فارسی

اینترلوکین 10 که یک سایتوکاین تیپ 2 است و سبب غیر فعال کردن ماکروفاژها می گردد، دارای اثرات معکوس بر بیماری می باشد. مطالعات نشان داده اند که پلی مورفیسم های ناحیه پروموتر ژن اینترلوکین 10 بر تولید این سایتوکاین تاثیر می گذارند. اینترلوکین ۱۰ یا عامل مهار تولید سیتوکین انسانی (CSIF) یکی از اینترلوکینهای مهم بدن است که از گلبول‌های سفید ترشح می‌شود و در مهار پاسخ‌های التهابی و ایمنی نقش دارد. اینترلوکین ده از سلول‌های منوسیت و نیز از لنفوسیت تی کمک‌کننده، ماکروفاژ و لنفوسیت تی تنظیم‌کننده و ماست‌سل ترشح می‌شود و بر سلول‌های لنفوسیت تی کمک‌کننده، لنفوسیت‌های بی، ماست سل و درشت‌خوار مؤثر است. IL-10 سایتوکاینی با چند عملکرد در تنظیم ایمنی و التهاب است. این اینترلوکین موجب کاهش بیان سیتوکین‌های لنفوسیت تی کمک‌کننده (Th1) و پادگن‌های مجموعه سازگاری بافتی اصلی کلاس دو می شود. اینترلوکین ده همچنین موجب افزایش تکثیر و بقای لنفوسیتهای بی و تولید آنتی بادی شود. IL-10 می‌تواند فعالیت NF-kB را مسدود کند. اینتر لوکین ده روی کروموزوم 1q31. 2 واقع شده است دارای سه پلی مورفیسم 819c/t، 1082G/A، 592C/A. می باشد