دانلود مقالات ISI درباره L-سیستئین + ترجمه فارسی

توضیحات علمی: L-سیستئین بعنوان یک پیش ساز در تولید پروتئین‌ها، گلوتاتیون، تارین، کوآنزیم A و سولفات غیر ارگانیک عمل می‌کند. گلوتاتیون خود چندین عملکرد بیوشیمیایی، شامل حفظ شرایط اکسیداسیون احیای طبیعی سلول، دارد. شرایط خاصی نظیر دوز بالای استامینوفن، گلوتاتیون کبدی را تخلیه می‌کند، که می‌تواند کشنده باشد. آنتی دوت (خنثی کننده) دوزهای بالای استامینوفن L-سیستئین است که در فرم حامل N-استیل سیستئین می‌باشد. L-سیستئین مشتق شده از N-استیل سیستئین به ذخیره‌ی مجدد گلوتاتیون در کبد کمک می‌کند. L-سیستئین همچنین بصورت L-2-آمینو-3- مرکاپتو پروپانوئیک اسید، 2-آمینو–3– مرکاپتو پروپانوئیک اسید، بتا–مرکاپتو آلانین، 2-آمینو– 3- مرکاپتو پروپیونیک اسید و آلفا- آمینو–بتا–تیول پروپیونیک اسید شناخته می‌شود. مخفف آیوپاک آن بصورت Cys و مخفف تک حرفی آن زمانی که در نوشتن ساختار پروتئین‌ها بکار می‌رود C می‌باشد. L-سیستئین یک ماده‌ی جامد، سفید و محلول در آب می‌باشد. این ماده جاذب رطوبت بوده و به آرامی تجزیه و اکسید می‌شود. در حالت محلول، اکسید شده و به L-سیستین تبدیل می‌شود که یک دایمر L-سیستئین است. N-استیل سیستئین فرم حامل ارجح L-سیستئین می‌باشد زیرا پایداری بیشتری داشته و احتمالاً بیشتر جذب می‌شود. فارماکوکینتینک: به دنبال خوردن این ماده، L-سیستئین به L-سیستین اکسید شده و هر دوی L-سیستین و L-سیستئین از روده‌ی باریک با مکانیسم انتقال فعال جذب می‌شوند. جذب L-سیستئین عمدتاً وابسته به سدیم است در حالیکه L-سیستین توسط یک سیستم انتقالی غیر وابسته به سدیم جذب می‌شود. به دنبال جذب، L-سیستئین وارد گردش خون سیستم پورت شده و به کبد منتقل می‌شود. در آنجا قسمت اعظم آن به پروتئین، گلوتاتیون، تارین و سولفات متابولیزه می‌شود. L-سیستئینی که در کبد متابولیزه نمی‌شود وارد گردش خون سیستمیک شده و در بافت‌های مختلف بدن توزیع می‌شود. موارد مصرف: L-سیستئین خاصیت ضد التهابی دارد که می‌تواند در مقابل توکسین‌های مختلف از بدن محافظت کرده و در استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید کمک کننده باشد. قبل از اینکه L-سیستئین در هر یک از این شرایط مورد استفاده قرار گیرد باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود. تاکنون اکثر مطالعات روی مدل‌های حیوانی انجام شده‌اند.