دانلود مقالات ISI درباره فاکتور رشد عصب + ترجمه فارسی

فاکتور رشد عصب، (به انگلیسی: Nerve growth factor) یکی از فاکتورهای رشد با ساختاری پروتئینی است. این پروتئین‌ها در رشد و متابولیسم سلول‌های زیادی دخیل هستند و نوعی سیتوکین هستند. یکی از نخستین عوامل رشدی که کشف شد، فاکتور رشد عصب در سال ۱۹۵۱ بود. این فاکتور رشد در رشد سلول‌های عصبی، بقا و فعالیت آنها مؤثر است. امروزه گروهی از عوامل رشد عصب تحت عنوان نوروتروفین شناخته شده‌اند که فاکتور رشد عصب اولین عضو این خانواده است. فاکتور رشد عصب 2 یا NGF، فاکتور اختصاصی برای زنده ماندن نورون‌های حسی و سمپاتیک در طی تکامل سیستم عصبی می‌باشد(10). به دنبال قطع اکسون، سلول‌های شوان در قطعه انتهایی شروع به تولید NGF می‌کنند. فاکتورهای رشد شبه انسولینی3 یا IGFs شباهت زیادی به انسولین دارند. غلظت‌های فیزیولوژیک IGFs در نورون‌های حرکتی، پاراسمپاتیک و حسی منجر به رشد اکسون می‌شوند. IGF-I جوانه زدن آکسون و ترمیم عصب را بعهده دارد. همچنین میانگین قطر آکسون و میلین را افزایش می‌دهد. انسولین سبب تقویت پتانسیل غشای داخلی میتوکندری و افزایش سطح ATP در نورون های حسی بالغ می شود. NGFسبب تحریک مهاجرت سلول‌های شوان و کــاهش دژنره شدن و افزایش ترمیم عملی پس از صدمه اعصاب محیطی و افـــزایش رگ زائی می‌شود. . تجویز NGF سبب افزایش تعداد آکسون‌های میلین‌دار، ضخامت میلین و بلوغ بیشتر لایه‌های اندوتلیال می‌گردد. استفاده از پیوند اتوگرافت شریان و ورید رانی بعنوان کانال‌ راهنمای عصب به دلیل داشتنNGF در لایه‌های انتیـما و ادوانتیس ورید و شریان، موجب تسریع ترمیم اعصــاب محیطی می‌شود. . مقدار بالایNGF نه تنها ترمیم را تسریع می‌کند بلکه سبب توقف استحاله عصب نیز می‌گردد(7). IGF با تاثیر بر روی DNAسلول شوان، تولید فاکتور رشد عصب را افزایش می دهد. همچنین تحریک کننده قوی برای تزاید و تمایز سلول‌های شوان است. تجویز IGF-I در محل ضایعه عصب، سبب تقویت جوانه زدن آکسونی و افزایش تعداد آکسون‌ها در هنگام ترمیم عصب می‌گردد، و همچنین قطر رشته عصبی و ضخامت میلین را افزایش می‌دهد. مطالعات میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد که IGF-I سبب افزایش تعداد میکروتوبول‌ها (که نشانه افزایش فعالیت در آکسوپلاسم است) می‌شود. IGF-I پس از ضایعه عصب محیطی، رل مهمی در رگ زائی دارد و سبب تحریک تشکیل رشته های عضلانی و افزایش ترمیم عصب می‌شود. تغییربار الکتریکی رل مهمی در تمایز تحریک انواع سلول ها از جمله نورون‌ها دارد. مواد پیزوالکتریک موادی هستند که تغییرات فشار و یا نیرو باعث تغییر بار الکتریکی لحظه ای در سطح آنها می شود. تحقیقات نشان می دهد که این تغییر الکتریکی نقش مهمی در تمایز و تحریک انواع سلول ها از جمله نورون ها دارد. پلی وینیلیدین فلوراید1 یک مجرای مصنوعی است که علاوه بر اجازه انتشار گازها و مایعات به داخل مجرا، از نفوذ ملکول های مهار کننده جلوگیری می‌نماید، و با تولید شارژ سطحی، نقش مهمی در تمایز و تحریک انواع سلول‌ها از جمله سلول شوان و رشد آکسون دارد. مواد پیزوالکتریک همانند PVDF، ترمیم عصب محیطی را تقویت می‌نمایند و کانال PVDF قطبی نسبت به نوع غیر قطبی، سبب بهبودی بیشتری در افزایش کمی و کیفی ترمیم می‌شود. به لوله‌های طبیعی یا مصنوعی که شکاف بین دو انتهای عصب بریده شده را پل می‌زنند، کانال راهنمای عصب2 یا NGCs می‌گویند. اگر چه فاکتورهای رشد عصب موجب تسریع روند ترمیم می‌شوند، ولی هنگامی که ترکیبی از NGF و IGF-Iاستفاده شود، ترمیم آکسون‌های صدمه دیده نسبت به استفاده مجزای آن‌ها افزایش بیشتری می‌یابند. با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیقات مختلف، ترکیب محرک‌های بیولوژیکی و استفاده از کانال راهنمای عصب از جنس مواد پیزوالکتریک، ممکن است برای تقویت ترمیم عصب و کسب نتایج بهتر مفید باشند. فاکتور های رشد و خاصیت پیزوالکتریک هر یک به تنهایی موجب افزایش رژنراسیون می شوند. بررسی های انجام شده نشان می دهد که تاکنون گزارشی مبنی بر بررسی فراساختاری آکسون هنگام استفاده توام آنها منتشر نشده است.