دانلود مقالات ISI درباره گیرنده‌ هسته‌ای، گیرنده‌های هسته‌ای + ترجمه فارسی

گیرنده‌های هسته‌ای: در زیست‌شناسی مولکولی به رده‌ای از پروتئین‌ها گفته می‌شود که در سلول‌ها مسئولیت تشخیصِ حضورِ هورمون‌های استروییدی، هورمون تیروئید و برخی ملکول‌های دیگر را دارند. در حضور چنین هورمون‌هایی، این گیرنده‌ها موجب تنظیم بیان برخی ژن‌ها شده و در نهایت تکامل، هومئوستازی و متابولیسم موجود زنده را کنترل می‌کنند. گیرنده های هسته ای از این جهت ویژه می باشند که لیگاند آنها می تواند به سهولت از غشای سلول عبور کند. از جمله این لیگاندها استروژن، پروژسترون، گلوکوکورتیکوئیدها (مانند کورتیزول) و تیروکسین هستند. ویژگی دیگر این گیرنده ها این می باشد که فاکتور رونویسی هستند و می توانند مستقیما توالی هایی در DNA را شناسایی کنند و بیان ژن را تغییر دهند. توالی های هدف این گیرنده ها در DNA عناصر پاسخ آنها نامیده می شوند. مثلا گیرنده تیروکسین به توالی عنصر پاسخ تیروکسین (TRE) متصل می شود. انواع گیرنده های هسته ای: دو نوع گیرنده هسته ای وجود دارد: گیرنده های هومودیمری: گیرنده های هومودیمری از دو زیر واحد یکسان ساخته شده اند که با هم یک توالی هدف متقارن را شناسایی می کنند. هر یک از دو نیمه این توالی متقارن موسوم به تکرار معکوس است و شش جفت نوکلئوتید طول دارد. این دو تکرار با 3 جفت نوکلئوتید از هم جدا شده اند. هر نیمه توسط یک زیر واحد شناسایی می شود. گیرنده های هومودیمری در نبود لیگاند در سیتوپلاسم هستند و معمولا در کمپلکس هایی شامل پروتئین چپرون Hsp90 شرکت می کنند. اتصال لیگاند باعث می شود گیرنده از این کمپلکس ها آزاد و پس از ورود به هسته، به عنصر پاسخ خود متصل شود. این گیرنده ها معمولا با برهمکنش با کمپلکس های رمدلینگ کروماتین، هیستون استیلازها و واسطه باعث فعال شدن رونویسی از ژن های هدف خود می شوند. گیرنده استروژن (ER) نمونه ای از این نوع گیرنده می باشد. گیرنده های هترودیمری: هر گیرنده هترودیمری دو زیر واحد متفاوت دارد که یکی از آنها (به نام RXR) در تمام این گیرنده ها مشترک است. توالی هدف این گیرنده ها از دو تکرار مستقیم (دور توالی به دنبال هم هر کدام با شش جفت باز) تشکیل شده است و متقارن نیست. فاصله بین دو تکرار در عنصر پاسخ مختلف متفاوت است، ولی خود تکرارها در همه این عناصر توالی یکسانی دارند. گیرنده های هترودیمری در نبود لیگاند نیز در هسته و گاهی حتی در اتصال به توالی هدف خود هستند. ولی بیان ژن را تحریک نمی کنند. اتصال هورمون به این گیرنده ها در نهایت باعث استیله شدن هیستون ها و فعال شدن رونویسی ژن های هدف به کمک واسطه می شود.