دانلود مقالات ISI درباره پاروکستین + ترجمه فارسی

پاروکستین Paroxetine یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده های بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال خلقی پیش از قاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه، اختلال اضطراب منتشر پذیرفته شده است. همچنین این دارو این دارو در مبتلایان به سردرد مزمن، دردهای عصبی دیابتی و انزال زودرس هم تاثیرات مثبتی داشته است. از آنجا که این دارو بر روی سیستم عصبی تاثیر دارد، مصرف آن باید به صورت مداوم و تحت نظر پزشک باشد. قطع این دارو به صورت ناگهانی و بدون نظر پزشک، می تواند عوارض نامناسبی برای بیمار در برداشته باشد که اصطلاحا به آن سندرم محرومیت دارو می گویند و عوارضی همچون سردرد، تهوع، ضعف، حملات ترس و بی حالی در بر دارد. فرمول شیمایی پاروکستین C19H20FNO۳ است. نیمه عمر آن به طور میانگین ۱ روز است. غلظت آن در پلاسمای خون پس از ۴ تا ۶ ساعت به حداکثر می‌رسد و درصد وابستگی آن به پروتئین پلاسمای خون حدود ۹۵٪ است. در سال ۱۹۹۲ ساخته شد. پاروکستین همانند دیگر داروهای اس‌اس‌آرآی از جذب مجدد سروتونین توسط فرستنده های عصبی پیش سیناپسی جلوگیری می‌کند و غلظت سروتونین را در دستگاه عصبی مرکزی بالا می‌برد. پاروکستین در سال ۲۰۰۷ پرمصرف‌ترین داروی ضد افسردگی در هلند و با تجویز در نزدیک به ۲۰ میلیون نسخه پنجمین داروی ضدافسردگی پرمصرف در ایالات متحده بود. هشدارها: 1- در مصرف پاروکستین بیماران دارای اختلالات افسردگی شدید(MDD)، هم بزرگسالان وهم کودکان، ممکن است وخیم تر شدن وضعیت افسردگی و یا افزایش تمایل به خودکشی یا تغییرات رفتاری غیرطبیعی را تجربه کنند. 2- پاروکستین در بیماران دارای افسردگی دوقطبی با احتیاط فراوان تجویز شود. 3- داروی پاروکستین در بیماران با سابقه مانیا با احتیاط فراوان تجویز شود. عوارض جانبی پاروکستین: تهوع، خشکی دهان، یبوست، کاهش اشتها، گیجی، تاری دید، اسهال، ضعف، گز گزاندامها، ناتوانی جنسی، اضطراب، حالت خواب آلودگی، لرزش، تعریق، کاهش میل جنسی.