دانلود مقالات ISI درباره فتالات + ترجمه فارسی

فتالات( به انگلیسی: Phthalates) که دی استرهای اسید فتالیک نیز نامیده می شوند، گروهی از موادشیمیایی آلی بهم مرتبط هستند که معمولا در صنعت پلاستیک سازی بعنوان مواد نرم کننده مورد استفاده قرار می گیرند. مواد نرم کننده (پلاستیسایزر) معمولا به مواد دیگر، بویژه پلی وینیل کلرید (PVC) و پلیمرهای دیگر نظیر لاستیک و استیرن، اضافه می شوند تا آنها را انعطاف پذیر و کشسان (الاستیک) کنند. پنج فتالاتی که بیشترین کاربرد را در این صنعت دارند عبارتند از دی ـ (۲ـ ایتل هکسیل) فتالات(DEHP)،دی بوتیل فتالات (DBP)، دی ـ ایزونونیل فتالات (DINP)، دی ایزودکیل فتالات (DIDP)و بنزیل بوتیل فتالات (BBP). غذا می تواند در خلال فرآوری، جابجایی، حمل و نقل، و از طریق انتقال ازبسته بندی و نیز از ظرف های نگهداری غذا که در خانه استفاه می شوند به فتالات ها آلوده شود. فتالات ها قابل حل در چربی هستند و در بسیاری از محصولات بسیار چرب، نظیر محصولات لبنی، گوشت و ماکیان، تخم مرغ، ماهی، چربی ها و روغن ها، یافت شده اند. سطوح زیاد فتالات ها در برخی نمونه های روغن زیتون یافت شده اند. فتالات ها در انواع غذاهای دیگر، نظیر غذاهای نوزاد، غذاهای آماده کودک، محصولات نانوایی، شیرینیجات قنادی، پاستا و محصولات غلات، آرد، شکر، مخلوط برگر گیاهی و سبزیجات، نیز یافت شده اند. آنها در آب آشامیدنی و در شیر مادر نیز یافت می شوند. در یک تحقیق در بریتانیا در مورد فتالات های موجود در غذاهای حاصل از منابع حیوانی که در سال ۱۹۹۳ جمع آوری شده بودند،DEHP فراوان ترین فتالاتی بود که در هر نمونه یافت شد. از اوایل دهه ۱۹۸۰، نگرانی هایی در مورد تاثیری که فتالات ها بر سلامتی انسان دارند وجود داشته است. فتالات ها می توانند از موادی که به آنها اضافه شده اند شسته (خارج) شوند و مشخص است که تماس محیطی گسترده ای با مواد شیمیایی وجود دارد. محصولات غذایی می توانند با فتالات های حاصل از منابع مختلف آلوده شوند اما نگرانی خاصی در مورد انتقال آنها از بسته بندی غذایی وجود داشته است. فتالات ها می توانند در برخی مواد بسته بندی غذا، من جمله جوهرهای چاپی که بر بسته بندی های غذایی انعطاف پذیر بکار برده می شوند، چسب بکار رفته برای کاغذ، تخته و پلاستیک ها، لایه سلولزی احیا شده (سلوفان)، ورقه های کاغذی ـ فویل آلومینیومی و درزگیرهای بطری ها، وجود داشته باشند. یک مطالعه رژیم کامل که در بریتانیا بر روی نمونه های جمع آوری شده در خلال سال ۱۹۹۳ انجام شد برآورد کرد که میزان کلی مصرف فتالات برای یک مصرف کننده متوسط یا سطح بالا به ترتیب ۰/۰۱۳ و ۰/۰۲۷ میلی گرم/ کیلوگرم وزن بدن/ روز است. مطالعات بعدی در دانمارک نشان داده اند که این رقم می تواند میزان مصرف خوراکی فتالات را کمتر تخمین بزند، زیرا ارقام بریتانیا بر مبنای غذاهای حاصل از منابع حیوانی بودند و سهم بزرگی که سبزیجات می توانند در جذب فتالات داشته باشند را در نظر نمی گیرند. اثرات طولانی مدت فتالات ها بر سلامتی شامل تغییراتی در تولید اسپرم، اثرات سوء بر باروری و نقایص تولد، می باشند. همچنین گزارش شده است که باعث آسیب به کلیه و کبد می شوند. فتالات ها می توانند مواد سرطانزای بالقوه و نیز مختل کننده های درون ریز باشند و بدین ترتیب می توانند بر رشد تولیدمثل تاثیر بگذارند. افرادی که برای مدت های نسبتا کوتاه در معرض سطوح بسیار بالای DEPH قرار می گیرند ممکن است اختلال های روده ای معدی خفیف، سرگیجه و حالت تهوع را تجربه کنند. فتالات ها می توانند بطور طبیعی توسط برخی حیوانات و گیاهان تولید شوند و همچنین در خلال تولید، استفاده و دفع محصولاتی که حاوی آنها هستند، در محیط منتشر می شوند. در نتیجه، مصرف کنندگان از منابع محیطی مختلف، من جمله هوا، آب آشامیدنی و محیط فیزیکی اطراف شان، در معرض این مواد شیمیایی قرار می گیرند. فتالات ها در بسیاری از مواد پلاستیکی، لوازم آرایشی، دستگاه های پزشکی، رنگ ها، لوبریکانت ها (روغن های روانساز)، مواد کف سازی، محصولات پاک کننده، چسب ها، جوهرها، لباس ها، آفت کش ها و اسباب بازی ها یافت می شوند. در نتیجه، مواد حاوی فتالات ها در همه جای محیط خانگی یافت می شوند اما توسط صنعت غذا نیز استفاده می شوند و می توانند در مواد بسته بندی و نیز در تجهیزات تولید نظیر تسمه نقاله ها و شیلنگ های پلاستیکی و لوله ها یافت شوند. تحقیقات غذایی مشخص کرده است که گرچه بسته بندی به وجود فتالات ها در محصولات غذایی کمک می کند اما تنها منبع مواد شیمیایی نیست. .