دانلود مقالات ISI درباره کوئنچ کردن + ترجمه فارسی

کوئنچ(به انگلیسی: Quenching) فولاد عبارتست از سریع سرد کردن فولاد از فاز آستنیت و تبدیل آن به ساختاری سخت. عموماً این خواسته با سرد کردن در یک سرعت سریع به منظور ممانعت از شکل گیری ترکیبات نرم بدست می آید. نتایج این رخداد می تواند روی یک دیاگرام CCT نشان داده شود. برای فولادی با ترکیب مشخص، یک نرخ بحرانی سرد کردن جهت دستیابی به سخت شدن کامل قطعه وجود دارد که بواسطه ی آن تمام فاز آستنیت با دمای بالا بدون شکل گیری پرلیت یا بینیت تبدیل به مارتنزیت خواهد شد. درک مکانیزم کوئنچ و فاکتورهای موثر بر آن تاثیر بسیار مهمی در انتخاب محلول کوئنچ (Quenchant) و بازدهی بدست آمده از فرایند کوئنچ خواهد داشت. صرف نظر از نوع محلول کوئنچ مورد استفاده، به طور کلی سرد شدن در سه مرحله مجزا اتفاق می افتد که هر مرحله خصوصیات بسیار متفاوتی نسبت به دیگر مراحل دارد. – فاز بخار – فاز جوشش – فاز جابجایی مشخصه سرد کردن محلول کوئنچ می تواند به روشهای متفاوت اندازه گیری و ثبت شود. نتایج بدست آمده با روشهای مختل، نشان دهنده این سه مرحله بوده و اثبات می کند پارامترهایی نظیر تلاطم، دمای محلول، آلودگی و تنزل کیفی محلول بر بازدهی عملیات کوئنچ بسیار موثر است. اصولاً مشخصه سرد کنندگی توسط گراف دما در مقابل زمان و یا دما در مقابل نرخ سردکنندگی نمایش داده می شود. مدت زمان فاز بخار و دمایی که حداکثر نرخ سردکنندگی در آن اتفاق می افتد تاثیر بحرانی بر روی قابلیت سخت شدن فولاد دارد. نرخ سردکنندگی فاز جابجایی نیز مهم است از آنجا که عموماً تحول مارتنزیتی در این محدوده انجام می گیرد و می تواند بر تنشهای باقیمانده، پیچیدگی و ترک موثر باشد. با این وجود، منحنی سردکنندگی بدست آمده در شرایط آزمایشگاه می بایست با احتیاط تفسیر شده تا قابلیت کاربرد صنعتی داشته باشد. مشخصه ی کوئنچ به طور ویژه تحت تاثیر میزان هم زدن و تلاطم است، به طوریکه افزایش میزان تلاطم، پایداری فاز بخار را کاهش و حداکثر نرخ سردکنندگی را افزایش می دهد انتخاب مایع سخت کاری و در حقیقت محیط های کوئنچ جهت سخت کاری قطعات فلزی بسیار وابسته به قابلیت سختی پذیری قطعه، ضخامت قطعه، شکل قطعه و نوع ریز ساختار مطلوب می باشد. قدرت این محیط ها برای فرآیند سخت کاری، بستگی به میزان شدت سرد کنندگی آنها دارد. محیط کوئنچ بر حسب حالت به محیط های گازی و مایع تقسیم بندی می شوند. متداول ترین محیط های گازی کوئنچ عبارتند از گازهای بی اثر مانند: هلیوم، آرگون و نیتروژن متداول ترین محیط های مایع کوئنچ عبارتند از: نمکهای مذاب، انواع روغنهای عملیات حرارتی، محلولهای کوئنچ پلیمری، آب و آب نمک