دانلود مقالات ISI درباره ترکیب حسگر ها + ترجمه فارسی

ترکیب حسگر ها (sensor fusion) به روشی گفته می شود که در آن داده های بدست آمده از چند منبع مختلف با هم ترکیب می شوند تا خطاهای ناشی از عدم قطعیت رفع شود. در این روش که به آن ترکیب داده ها نیز گفته می شود، از حسگرهایی مانند: شتاب سنج، حسگر های مغناطیسی، حسگر های خازنی، سیستم GPS و … استفاده می شود. برای ترکیب داده های بدست آمده از حسگر های مختلف از الگوریتم های خاصی استفاده می شود. همچنین ترکیب حسگر ها در سطوح مختلف انجام می شود. در واقع این روش برای اطمینان پیدا کردن از درستی نتیجه می باشد. و باعث می شود نتایج بدست آمده دقیق تر، کامل تر و قابل اعتمادتر باشند. به عنوان مثال می توان به “برجسته بینی” اشاره کرد. در این روش که در تلویزیون های سه بعدی استفاده می شود، تصاویری از دو دوربین که زاویه دیدشان کمی متفادت است مورد استفاده قرار می گیرد تا تصویری سه بعدی ایجاد شود که دارای عمق است. مسلما تصویری که دارای عمق است کامل تر و قابل اعتمادتر از تصویر تخت دو بعدی است. نمونه حسگر های مورد استفاده: شتاب سنج، حسگر جی پی اس، حسگر مغناطیسی، رادار، حسگر صوتی(میکروفون)، حسگر نیرو، حسگر نوری، دوربین. مثال ‌هایی از کاربرد ترکیب حسگرها: 1- برجسته بینی (استریوسکوپی): روشی برای عمق بخشیدن تصاویر تخت دو بعدی. 2- کاربرد در تلفن‌ های همراه: از حسگرهای شتاب سنج و GPS برای تعیین موقعیت استفاده می‌ شود. 3- کاربرد در ربات ها: از این فناوری برای مکان یابی و تعیین موقعیت ربات ‌های متحرک استفاده می‌ شود.