دانلود مقالات ISI درباره مهار کننده های تیروزین کیناز + ترجمه فارسی

مهار کننده های تیروزین کیناز(به انگلیسی: Tyrosine kinase inhibitors) یا TKI نقش مهمی در درمان بدخیمی های سرطان دارند اما تاثیر آنها بر روی محیط اطراف تومور زیاد مشخص نشده است و ممکن است در مراحل بالینی، تحقیقات شکست بخورند. تعداد مبتلایان به سرطان در برخی نقاط جهان به طور روز افزونی گسترش پیدا کرده است و در دهه های آینده شاهد گسترش و افزایش موارد سرطان به صورت انفجاری و مانند یک سونامی هستیم. از دلایل اصلی ایجاد سرطان جهش‌های ایجاد شده ‌در تیروزین کینازها و در نتیجه‌عملکرد نادرست آنها در سیستم انتقال پیام درون سلولی می‌باشد و پیگیری رفع اختلالات پیام‌رسانی بوجود آمده در تیروزین‌کینازها در ضمن فعالیت‌هایی همچون تکثیر و تزاید سلولی سبب پیدایش فرضیه‌هایی شد که ‌استفاده ‌از مهارکننده‌های تیروزین‌کیناز را برای مقاصد ضد‌سرطانی توجیه‌ می‌کرد و به‌همین دلیل توسعه ‌و تولید مهارکننده‌های تیروزین‌کیناز بحث داغ محافل تحقیقات دارویی جهت تولید داروهای ضد سرطان شد. درمان‌های متکی بر سلولهای هدف روشهای جدید درمانی را برای سلولهای سرطانی پیشنهاد می‌دهند که بتوانند اشکالات در ارتباط با شیمی‌درمانی را از بین ببرند. تلاش برای طراحی مهار کننده یک هدف کینازی جدید اغلب توسط غربالگری آرشیو پروژه‌هایی که قبلا انجام شده است،صورت می‌گیرد. البته مشاهدات کلینیکی و آزمایشگاهی نشان دهنده این موضوع هستند که سلول‌های سرطانی پس از مدتی که تحت درمان با مهار‌کننده‌ها قرار گرفته‌اند دچار تغییرات ژنتیکی اکتسابی شده که نتیجه‌اش ایجاد مقاومت دارویی در برابر مهار‌کننده‌ها می‌باشد. سلول ها از طریق ارسال و دریافت سیگنال ها با هم ارتباط برقرار می کنند. سیگنال ها از محیط و یا از یک سلول دیگر می آیند. برای آغاز یک واکنش، این سیگنال ها باید در سراسر غشاء انتقال پیدا کنند. گاهی اوقات سیگنال به تنهایی می تواند از غشاء عبور کند. در دیگر موارد از طریق واکنش با پروتئین های گیرنده که با هر دو طرف داخل و خارج سلول در ارتباط است عمل می کند. در این مورد، تنها سلول هایی که گیرنده های صحیحی در سطوح خود دارند می توانند به سیگنال پاسخ بدهند. گیرنده های سلولی: -گیرنده های تیروزین کینازی (RTK): گیرنده های تیروزین کینازی (RTK) شامل گیرنده های انسولین و برخی از فاکتورهای رشد مانند فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF) می باشند. گیرنده های تیروزین کینازی از نوع پروتئین های غشایی بوده و هر گیرنده به صورت یک دیمر است که هر منومر آن دارای دو بخش آلفا و بتا می باشد. گیرنده انسولین به صورت تترامر a2B2 است. برخلاف انسولین، دو منومر گیرنده های دیگر به صورت منومرهای مجزا بوده و با فعال شدن ایجاد دیمر می کنند.