دانلود مقالات ISI درباره ونلافاکسین + ترجمه فارسی

ونلافاکسین Venlafaxine با نام تجاری افکسور یک داروی ضد افسردگی در گروهی از داروها به نام سروتونین و مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین است که با بازگرداندن تعادل از برخی از مواد طبیعی در مغز (سروتونین و نوراپی نفرین)، به بهبود مشکلات خلق و خوی کمک می کند. ونلافاکسین در درمان اختلال افسردگی اساسی، اضطراب و اختلال هراس استفاده می شود. ونلافاکسین برای درمان اختلال افسردگی ماژور و اختلال اضطراب فراگیر تأیید شده است. بسیاری از افراد شدیداً افسرده با دوز ۲۰۰ میلی‌گرم در روز و در عرض ۲ هفته به ونلافاکسین پاسخ می‌دهند، که این دوره زمانی تا حدودی کوتاه‌تر از ۲ تا ۴ هفته است که معمولاً برای شروع اثر SSRIها (سرترالین- فلوکستین -فلوکسامین)لازم می‌باشد. بنابراین دوزهای بالای ونلافاکسین برای درمان افراد مبتلا به بیماری شدیدی که نیاز به پاسخ سریع دارند ترجیح داده می‌شود. البته به‌نظر می‌رسد که سمپاتومیمتیک‌ها (مقلدهای سمپاتیک) مانند امفتامین‌ها، و شوک الکتریکی سریع‌ترین شروع اثر ضدافسردگی را داشته باشند که معمولاً در عرض یک هفته آشکار می‌شود. ونلافاکسین در مقایسه مستقیم با فلوکستین برای درمان افراد شدیداً افسرده دارای خصوصیات مالیخولیائی مؤثر می‌باشد. مقایسه مستقیم ونلافاکسین و سرترالین که مؤثرترین SSRI برای درمان افسردگی شدید دارای خصوصیات مالیخولیائی می‌باشد، هنوز گزارش نشده است. عوارض جانبی ونلافاکسین: عوارض جانبی شایع شامل تهوع، سردرد، بیخوابی، خواب آلودگی، خشکی دهان، گیجی، یبوست، اختلال عملکرد جنسی، استنی، تعریق و عصبی بودن است. سایرعوارض شایع: بی اشتهائی، اسهال، سوء هاضمه، درد شکمی، اضطراب، تکرر ادرار، اختلالات بینائی، وازدیلاتاسیون، استفراغ، لرزش، پارستزی، تب و لرز، تپش قلب، افزایش یا کاهش وزن، افزایش کلسترول سرم، آشفتگی، رؤیاهای غیر طبیعی، کنفوزیون، آرترالژی و میالژی، وزوز گوش، خارش، تنگی نفس و راشهای پوستی. در برخی بیماران افزایش فشار خون وابسته به دوز دیده شده است. عوارض کمتر شایع شامل: افزایش برگشت پذیر آنزیمهای کبدی، هیپوتانسیون ارتوستاتیک، سنکوپ، آریتمی، تاکیکاردی، اکیموز، توهم، احتباس ادرار، آنژیوادم و واکنش های حساسیت به نور است. تشنج، گالاکتوره، خونریزی گوارشی، آنافیلاکسی، هپاتیت، اریتم مولتی فرم، سندرم استون جانسون، آتاکسی، دیس آرتری، اختلالات اکستراپیرامیدال، فعال شدن خلق،ما نیا یا هیپومانیا ندرتاً گزارش شده است. عوارض خیلی نادر: دیسکرازی خونی مثل آگرانولوسیتوز، آنمی آپلاستیک، نوتروپنی، پان سیتوپنی، طولانی شدن QT پانکراتیت و ائوزینوفیلی ریوی، عقاید خودکشی (خصوصاً در بچه ها). هیپوناترمی به خصوص در افراد مسن دیده می شود. تداخل دارویی: سایمتیدین می‌تواند باعث افزایش معنادار غلظت ونلافاکسین و بروز عارضه در افراد مسن و مبتلایان به اختلالات کلیوی و مبتلا به هایپرتانسیون شود. مصرف همزمان با فنلفرین، سلژلین، ترانیل سیپرومین ممکن است باعث ایجاد سندرم سرتونینی شود که از جمله علائم آن تحریک‌پذیری و بی‌قراری، لرز و افت سطح هوشیاری می‌باشد، همزمان با یکدیگر تجویز ننماید. تا 14 روز بعد از قطع MAOIها ونلافاکسین را آغاز نکنید و بعد از یک هفته از قطع ونلافاکسین MAOIها را آغاز نکنید. مصرف همزمان با ترامادول ممکن است باعث ایجاد سندرم سرتونین شود.