دانلود مقالات ISI درباره سرمایه خطرپذیر + ترجمه فارسی

شرکت ها و بنگاه های کوچک منابع مالی برای اجرای طرح ها و پروژه های پرریسک خود را در اختیار ندارند. ریسک بالای اجرای طرح های جدید، نسبت هزینه های اجرای طرح‌های مذکور به کل سرمایه اولیه یک شرکت کوچک و احتمال عدم توانایی آن در پاسخگویی به نیاز بازار در آینده، موقعیت یک شرکت نوپا را بسیار متزلزل خواهد کرد. سرمایه خطرپذیر Venture Capital که از آن با عنوان‌های سرمایه‌گذاری جسورانه یا سرمایه‌گذاری کارآفرینی نیز نام می‌برند، سرمایه‌ای است که به همراه کمک‌های مدیریتی در اختیار شرکت‌های نوپا و در حال رشد قرار می‌گیرد. این روش یکی از روشهای مطلوب حمایت از کارآفرینان، مخترعان و صاحبان ایده است که ضمن حفظ مالکیت فکری طرح، صاحب طرح نیز در موفقیت و یا شکست آن شریک می‌شود. مبدأ واژه سرمایه گذار خطرپذیر فردی به نام جین وایتر بوده است که در سال ۱۹۳۹ برای اولین بار این واژه را در همایش عمومی انجمن بانکداران آمریکایی بکار برده‌است. در ابتدای شکل گرفتن سرمایه گذاری خطرپذیر غالباً این سرمایه‌گذاری توسط افراد ثروتمند صورت می‌گرفت. این افراد غالباً صاحبان شغل های پر درآمدی بودند که در کنار آن به این‌گونه سرمایه گذاری ها نیز می پرداختند. امروزه به این افراد فرشتگان کسب و کار گفته می‌شود. اما با مدرن شدن سرمایه گذاری پر خطر، این روش سرمایه گذاری خود به تجارتی مستقل تبدیل شد و شرکت های تخصصی در این زمینه به وجود آمدند. در یک دسته‌بندی کلی، سرمایه‌گذاران خطرپذیر به دو دسته، سازمانی و منفرد تقسیم می‌شوند. سرمایه‌گذاران سازمانی آن دسته از شرکت‌ها و موسسات با هویت تجاری هستند که دارای افراد حرفه‌ای تمام وقت به منظور یافتن و تامین مالی طرح‌های نو با ریسکی مناسب هستند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، صندوق‌های بازنشستگی، بنیادهای خیریه و صندوق‌های وقفی در گروه سازمانی قرار می‌گیرند. فرآیندهای سرمایه گذاری خطرپذیر: بطور متغییر یک یا چند نفر از سرمایه گذاران مخاطره پذیر برای نظارت بر پیشرفت بنگاه به عضویت هیأت مدیره در می‌آیند آنها کمکهای مشاوره ای نیز در اختیار تیم مدیریت قرار می‌دهند. سرانجام اینکه سرمایه گذاری با اعتبار بنگاه مخاطره پذیر درک از موفقیت بنگاه را در آنها بوجود می‌آورد. کارآفرینان بسته به ساختار فرصتهای سرمایه گذاری و با توجه به طرح کسب وکار، تیم مدیریت عالی، رقبای بالقوه و بازارها به قضاوت می پردازند. فرآیند سرمایه گذاری مخاطره پذیر شامل ۵ مرحله زیر است. 1- بررسی ابتدایی 2- غربال کردن 3- ارزشیابی و بررسی همه جانبه 4- بررسی‌های تشکیلاتی 5- فعالیت های پس از سرمایه گذاری و خروج.