The impact of natural aging on computational and neural indices of perceptual decision making: A review

به خوبی ثابت شده است که پیری طبیعی منفی بر طیف گسترده ای از توابع شناختی تاثیر می گذارد و تحقیقات به دنبال یافتن مکانیزم های اصلی هسته ای است که ممکن است برای این تغییرات متفاوتی رخ دهد. یکی از ویژگی های مهم هر وظیفه شناختی، الزام به انتقال اطلاعات حسی به یک اقدام مناسب است - فرایندی که معمولا به عنوان تصمیم گیری ادراکی شناخته می شود. در حالی که تحقیقات محاسباتی، روانشناختی و نوروفیزیولوژیک پیشرفت قابل توجهی در ایجاد محاسبات کلیدی و سازوکارهای عصبی در زمینه تصمیم گیری ایجاد کرده است، تنها اخیرا این دانش برای تحقیقات پیرامونی آغاز شده است. هدف از این بررسی، ارائه یک مرور کلی از این کار است که شروع به ارائه بینش جدید در فرآیندهای روانشناسی هسته ای است که میان کاهش سن شناختی در بزرگسالان 65 ساله و بالاتر قرار دارد. مطالعات مدل سازی ریاضی به طور پیوسته گزارش می دهند که افراد مسن بیشتر زمان پردازش غیر تصمیم گیری و سیاست های تصمیم گیری محافظه کارانهتری را نسبت به همتایان جوانتر خود دارند. با این حال، محدودیت هایی وجود دارد که ما می توانیم از مدل سازی رفتاری به تنهایی یاد بگیریم و تجزیه و تحلیل های نوروفیزیولوژیک می تواند نقش مهمی را در تجربی اعتبار پیش بینی های مدل و در تعیین دقیق مکانیزم های عصبی که تحت تاثیر پیری قرار می گیرند، بازی کنند. اگرچه مطالعات چندین تا به امروز صریحا مطابق مدل های محاسباتی و داده های عصبی با توجه به سن شناسی شناخته شده است، مطالعات نوروفیزیولوژیکی قبلا تغییرات مربوط به سن در سطوح مختلف سلسله مراتب سنسوری را برجسته کرده اند که احتمالا برای رفتار تصمیم گیری ضروری است. در اینجا، ما یک مرور کلی از این ادبیات ارائه می دهیم و برخی از مسیرهای آینده را برای این زمینه پیشنهاد می کنیم.