Schedulers and finishers: On generating and filtering the behaviours of an event structure

به خوبی شناخته شده است که هر ردی از یک سیستم انتقال را می توان با استفاده از یک زمانبندی تولید کرد. با این حال، این نتیجه کامال کامل در مدل های ساختار رویداد نگه نمی دارد. دلیل این شکست این است که با توجه به تعریف استاندارد آن، یک برنامه ریز تصمیم گیری می کند که چه برنامه ای را برای برنامه ریزی و در عین حال می بیند که برنامه ریزی شده گذشته رخ داده است. بنابراین، حوادث برنامه ریزی شده هرگز قادر به همپوشانی نخواهند بود. ما پیشنهاد می کنیم برنامه ریزی جداگانه را از رعایت فسخ جدا کنیم و مفهوم دوگانه پایان دهندگان را معرفی کنیم که همراه با برنامه ریزان به اندازه کافی کامل می شود. سپس همه ی تداخل های ممکن بین زمانبندی ها و پایان دهندگان را بررسی می کنیم و نتیجه می گیریم که متابولیسم های متناوب ساده برای بیان وضوح پیچیده کافی است. همچنین مشاهده می کنیم که وقتی این تعاملات مستقل باشند، می توانند رفتارهایی را ایجاد کنند که برخی از ویژگی های مورد نظر را که به سیستم وابسته است رضایت بخشند. برای فیلتر کردن این رفتارها، ما نتایج خود را با تعیین جفت های مجاز برنامه ریزان و پایان دهندگان گسترش می دهیم. در مقایسه با تعاملات مستقل، این مفهوم جدید ما را قادر می سازد تا اعداد همزمان را با جزئیات مشخصی کنترل و مشاهده کنیم که به شدت بالاتر از آنچه که توسط رابطه بسته بندی ارائه می شود بالاتر است.