Robust railway station planning: An interaction between routing, timetabling and platforming

در این مقاله، ایستگاههای پیچیده و شلوغ که ظرفیت محدود آنها یکی از دلایل اصلی انتشار تاخیر است، مورد بررسی قرار می دهیم. هدف ما این است که در طول مرحله برنامه ریزی، پایداری یک ایستگاه پیچیده را با بهره گیری کامل از ظرفیت موجود، بهبود بخشیم. یکی از ویژگی های اصلی رویکرد ما، تعامل بین تصمیم گیری مسیریابی، برنامه ریزی زمانبندی و تخصیص پلت فرم است. با تغییر یکی از این ها، می توان از ایجاد لغزنده برای ایجاد پیشرفت توسط دیگران نیز استفاده کرد. یک تابع هدف که فاصله زمانی بین هر دو قطار را به حداکثر می رساند تعریف می شود و زمان بندی قطارها و نحوه چگونگی رسیدن قطار به سیستم عامل ها در دامنه این هدف بهینه سازی می شود. با به حداکثر رساندن گسترش قطارها، مناقشات بالقوه اجتناب می شود که برای پایدار بودن - اما نه یکسان است. با استفاده از رویکرد ما، استحکام در منطقه ایستگاه بروکسل، تنگنای اصلی راه آهن بلژیک، می تواند با 8٪ بهبود یابد. در کنار آن، مقدار تاخیری که به دلیل درگیری در این منطقه رخ می دهد، می تواند به نصف کاهش یابد. این عملکرد رویکرد ما توسط مطالعه موردی دوم بر اساس منطقه ایستگاه آنتورپ تایید شده است.