Glucose predictability, blood capillary permeability, and glucose utilization rate in subcutaneous, skeletal muscle, and visceral fat tissues

این مطالعه پیشنهاد می کند یک رویکرد برای مقایسه و ارزیابی بخش های خاص با هزینه های تنظیم مجازی تجربی. مدل پیش بینی سطح گلوکز برای ارزیابی میزان انتقال گلوکز محفظه در غشای مویرگی خون و میزان استفاده از گلوکز توسط سلول ها مورد استفاده قرار گرفت. سطوح گلوکز خون، بافت زیر جلدی، بافت عضلانی اسکلتی و چربی احشایی در آزمایشاتی که روی موش های پرپرتریگلیسریدیک ارثی انجام شده بود، به دست آمد. پس از آنکه سطح قند خون تغییری سریع پیدا کرد، آزمایش کننده تلاش کرد تا میزان گلوکز خون را ثابت کند و به طور دستی میزان انفوزیون گلوکز و حفظ میزان انفوزیون انسولین را ثابت نگه دارد. سطح گلوکز مایع بینابینی بافت زیر جلدی، بافت عضله اسکلتی و چربی احشایی به منظور تعیین تأخیر واکنش در مقایسه با تغییر در سطح قند خون، پیش بینی میزان گلوکز مایع بینابینی، نفوذ پذیری مویرگی خون، اثر غلظت گرادیان و میزان استفاده از گلوکز. بر اساس این داده ها، میزان حمل و نقل گلوکز در سراسر غشای مویرگی و میزان استفاده در یک بافت خاص مشخص شد. نرخ های به دست آمده با موفقیت آزمایشات توموگرافی منتشر شده توسط مثبت انجام شد. بافت زیر جلدی، کمترین و قابل پیش بینی بودن میزان استفاده از گلوکز را نشان می دهد، در حالیکه بافت ماهیچه اسکلتی دارای بیشترین میزان استفاده از گلوکز است. در مقابل، چربی احشایی کمتر قابل پیش بینی است و کوتاه ترین واکنش واکنش نسبت به تغییر در سطح قند خون است. تاخیر واکنش به دست آمده برای بافت زیر جلدی و بافت عضلانی اسکلتی تقریبا برابر با استفاده از یک متریک بر اساس زمان لازم برای رسیدن به نصف افزایش در سطح گلوکز مایع بینابینی یافت می شود.