Long-term implant fixation and stress-shielding in total hip replacement

تثبیت ایمپلنت یک پیوند مکانیکی قوی و با دوام را بین اجزای پروتز و اسکلت میزبان نشان می دهد. با در نظر گرفتن موانع کوتاه مدت برای تثبیت ایمپلنت با موفقیت حل و فصل می شود و مسائل مربوط به دراز مدت مانند آلودگی دیرهنگام و شکست مکانیکی اجزاء اجتناب شود، پاسخ بیولوژیکی بافت میزبان به حضور ایمپلنت در طولانی مدت ضروری است موفقیت به طور خاص، نگهداری کافی پروتز استخوان کافی عامل اصلی است. دو علت اصلی از دست دادن استخوان در استخوان های حمایتی، بازسازی مجدد استخوان در واکنش به باقی مانده هایی است که از ایمپلنت و استرس محافظت می شوند. در اینجا، من برخی از درس های اصلی یاد گرفته شده در مورد مطالعه از دست دادن استخوان ناشی از استرس محافظ را مرور می کنم. به خوبی شناخته شده است که با محافظت از استحکام می توان با تغییر طراحی طرح ایمپلنت دستکاری کرد، اما کمتر به این نکته اعتقاد داری که توسعه عوامل آنابولیک استخوان ممکن است باعث کاهش شدت محافظت از استرس و کاهش استخوان توسط افزایش اسکلت میزبان شود. استفاده از عوامل محلی یا سیستمیک تحویل داده شده. در اکثر موارد، عوامل مکانیکی، مواد و بیولوژیکی به صورت جدایی ناپذیر عمل نمی کنند و تأکید می کنند که اغلب امکان بهینه سازی تمام شرایط مرزی وجود ندارد.