Differential effect of one versus two hands on visual processing

موقعیت دست در زمینه بصری بر کارایی چندین وظیفه بصری تاثیر می گذارد. حساب های نظری اخیر پیشنهاد کرده اند که موقعیت دست یا () بر تخصیص توجه فضایی تأثیر می گذارد یا (ب) پردازش بی توجهی به مسیر بصری مغناطیسی. مقایسه این حساب ها دشوار است، زیرا برخی مطالعات دستیابی فاصله یک دست را در میدان بینایی دارند، در حالی که دیگران فاصله هر دو دست را تغییر می دهند و معلوم نیست که دستیابی دستی و دو دست همان تأثیر را بر ادراک دارد. ما از اینکه آیا موقعیت دست، توزیع فضایی توجه را تحت تاثیر قرار می دهد، با توزیع گسترده تر توجه، زمانی که هر دو دست نزدیک یک صفحه نمایش بصری و یک توزیع باریک تر است، زمانی که یک دست در نزدیکی صفحه نمایش است. ما اثرات چهار موقعیت دست در نزدیکی صفحه نمایش (دست چپ، دست راست، هر دو دست، بدون دست) را بر روی هر دو وظیفه تبعیض زمانی و فضایی بررسی کردیم. قرار دادن دو دست در نزدیکی صفحه نمایش در مقایسه با دو دست دور، منجر به حساسیت بهبود یافته برای کار زمان می شود و حساسیت را در کار فضایی کاهش می دهد و نتایج قبلی را تکرار می کند. با این حال، دستکاری های تک نمونه الگوی متضاد نتایج را نشان دادند. با هم این نتایج نشان می دهد که توجه بصری بر روی فضای قابل درک برای یک دست متمرکز شده است و هنگامی که دو دست یک منطقه از زمینه بصری را فشرده می کند، گسترش می یابد.