Landscapes of contrast: The neo-extractivist state and indigenous peoples in “post-neoliberal” Argentina

پیش از انتخابات دولت های چپ، دولت های آمریکای لاتین شاهد سازماندهی، بسیج و مشارکت سیاسی مردم بومی بودند که خواستار شناخت حقوق جدید فرهنگی و سیاسی شدند. این موج جدید بسیج بومی در اوج بازگشت به سیستم سیاسی انتخابات و تثبیت توسعه نئولیبرالی صورت گرفت. در یک زمینه که خشونت را معاف نمی کند، بعضی از ایالت ها به طور کلی با اعطای به رسمیت شناختن حقوق جمعی جدید، از جمله خودمختاری حقیقی، با حفظ تعهد خود به نئولیبرالیسم پاسخ می دهند. سقوط توافق واشنگتن که نئولیبرالیسم را در منطقه ادامه داد و مقاومت گسترده مردم در برابر این سیاست ها، منجر به انتخاب دولت های جدید شد که متعهد به افزایش نقش دولت در تلاش های توسعه بودند. چنین فعالیت های فعال دولتی که شامل برخی تلاش ها برای توزیع ثروت بود، منجر به پایان سیاست های پیشین نئولیبرالی شد، گرچه لزوما در منطق انباشت سرمایه نبود. خوشبینی اولیه و حمایت سیاسی از سازمان های بومی در زمینه حقوق جدید؟ به عنوان نتیجه نئو کشف گرایی تحت حمایت دولت آغاز شده است. این مقاله بر حمایت آرژانتین از استخراج منابع و رویکرد دولت کرچنر به توسعه ملی ملی متمرکز است. و استدلال می کند که چنین گفتوگوها به شیوه های دولتی که نه تنها زمین های بومی را تهدید می کنند، بلکه فرصت های آینده را برای مردم بومی برای تهیه دیدگاه های خود برای توسعه، تقسیم بندی و استقلال به رسمیت می شناسند. این مقاله همچنین نشان می دهد که چگونگی نابودی نژاد به منظور درک زحمت مذاکرات سیاسی میان مردم بومی و دولت، نشان می دهد.