Disaster risk reduction legislations: Is there a move from events to processes?

تحقیقات و پژوهش های بلایا در حال حاضر از تغییر در تمرکز روی رویداد خطر تا فرآیندهای تولید آسیب پذیری و از دست دادن مقاومت در برابر بلایا حمایت می کند. قوانین مربوط به حوادث غیراخلاقی یکی از مهمترین ابزارهایی است که می تواند تنش ها و همچنین چالش هایی را که با این تغییر در تمرکز مواجه می شوند، برجسته کند. با استفاده از تجزیه و تحلیل متنی، این مقاله، یک مطالعه ارائه می دهد که بررسی می کند که آیا پنج قانون مصوبات پس از سال 2002 تاکید را از خطر به پارادایم های آسیب پذیری و انعطاف پذیری تغییر داده اند. پنج نمونه نشان می دهد که در حالی که تغییرات جزئی، حداقل در لفاظی، از پاسخ به تمرکز پیشگیری، قوانین فاجعه تا حد زیادی ترویج چارچوب نهادی متمرکز، با تعهدات منابع نامناسب و مشارکت محدود از جوامع آسیب پذیر است. در نتیجه، در حالی که تعمیمات به سادگی نمی توان بدون تجزیه و تحلیل گسترده ای از نمونه های بسیاری از کشورهای مختلف انجام داد، به نظر می رسد پنج قانون مربوط به فاجعه مجددا تأکید بر تمرکز پاسخ با توجه کمتر به فرآیندهای کاهش آسیب پذیری و ارتقاء انعطاف پذیری است. نتیجه گیری این است که در حالی که لفاظی تغییر کرده است، قوانین فاجعه به طور قابل توجهی از خطر به آسیب پذیری و تمرکز مقاومتی منتهی نشده اند و این نشان می دهد که کاهش تلفات و آسیب های ناشی از بلایای طبیعی، یک چالش بزرگ است