Interregional transfer of polluting industries: a consumption responsibility perspective

اقتصاد و محیط زیست مانند دو طرف یک سکه هستند: به نظر می رسد که ما نمی توانیم هر دو را به طور همزمان دریافت کنیم، زیرا انتقال صنایع آلاینده چنین پارادوکس بین دو طرف را نشان می دهد که توسعه اقتصادی را ترویج می دهد در حالی که ممکن است باعث انتقال و انتشار آلودگی شود . در این مقاله سعی شده است تا برخی از مسائل اساسی روابط انتقال بین صنایع آلاینده در چین را بررسی کنیم: چگونگی تعریف صنایع آلاینده به میزان کافی، اینکه چه مزایایی از وضعیت انتقال و چه قوانینی برای این وضعیت وجود دارد. در ابتدا یک شاخص شدت آلودگی محاسبه می شود که در آن اکسایش مواد زائد جامدات، مایعات و گاز ها را در نظر می گیرد تا از تأیید توده های کلی هر نوع آلودگی جلوگیری کند، در حالی که سعی می کنیم شاخص های آلودگی مختلف را جمع کنیم، صنایع در میان هشت منطقه از چین با کمک یک مدل ورودی-خروجی و جداول ورودی / خروجی بین منطقه ای برای تحلیل روند انتقال آلودگی صنعتی در سال های 1997 تا 2007 در چین. ما دریافتیم که هشت بخش صنعتی وجود دارد که می تواند به عنوان صنایع آلاینده با توجه به جدول ورودی / خروجی بین منطقه ای با 17 بخش از جمله: معدن و پانسمان، تولید مواد غذایی و فرآورده های دخانی، پوشاک و نساجی و غیره تعریف شود. به طور کلی صنایع آلاینده عمدتا انتقال از مناطق ساحلی شرقی به مناطق غربی و شمال غربی که شمال غربی و شمال شرقی را دریافت کنندگان صنایع عمده آلاینده می کنند. ما همچنین می بینیم که برخی از صنایع آلودگی به طور مستقیم از مناطق شرقی به مناطق شمال غربی و جنوب غربی به طور مستقیم از طریق مناطق میدانی در چین انتقال می یابند. انتقال ضد گرادیان در برخی از صنایع آلودگی رخ می دهد که از میدلند و جنوب غربی از یک شیب صنعتی پایین تر به مناطق ساحلی جنوبی که تحت یک شیب صنعتی کار می کنند، انتقال می یابد.