Immune modulation in advanced radiotherapies: Targeting out-of-field effects

به علت داشتن روش درمان موضعی، رادیوتراپی قادر به تحویل دوز تابش تومورالیزه به بافت های خارج از زمینه رادیواکتیو نیست. با این وجود، تابش یونیزه ممکن است موجب آسیب تابشی به وسیله اثرات ناشی از اثرات جانبازان از میدان تابشی شود، اما این واکنش احتمالا نسبت به روشهای پرتودرمانی تنها معیار درمان است. طی دهه گذشته، درمان های مدون کننده ایمنی به عنوان روش های درمان ضد سرطان دوباره ظهور کرده است. آزمایشات بالینی در مورد واکسن ها به طور کلی ناامید کننده بوده است اما میزان پاسخ بیشتر از تعدیل کننده های پست کنترل ایمنی دیده شده است. مزیت بالینی استفاده از این داروها در مکان های بیماری مانند ملانوم و سرطان ریه غیر سلولی نشان داده شده است. در حال حاضر داده های بالینی بالینی پیش از موعد و تعدادی گزارش پرونده وجود دارد که نشان می دهد که اثرات شفاف در هنگام استفاده از رادیوتراپی با مهارکننده های ایمنی کنترل همراه است، که نشان می دهد این ترکیب ممکن است به افزایش پاسخ تومور در خارج از زمینه درمان اولیه منجر شود. در این بررسی، مکانیزم های چنین پاسخ اضافی از تومور خارج از میدان، امکانات بالینی بالقوه، تحویل مطلوب رادیوتراپی و ملاحظات مربوط به پیگیری بالینی درمان زیر مورد بحث قرار می گیرد.