Triumphs and trials of the risk paradigm

مقاله کاراکو، مارتینیدال و ویتام (1980، رفتار حیوانی، 28، 820-830) تحلیلی رفتار رفتاری را با درک اساسی مبنی بر اینکه اقدامات در طبیعت به ندرت نتایج دقیق قابل پیش بینی دارند، تبدیل کرد. آنها نشان دادند که پیامدهای ریسک، به عنوان غیرقابل پیش بینی و واریانس عواقب درک شده، باید نقش متمرکز در تجزیه و تحلیل عملکردی و مکانیکی فرایندهای تصمیم گیری حیوان را بازی کند. در اینجا ما سهم تئوری و تجربی مقاله را به نفع بیش از سه دهه گذشته، بررسی تحولات در زمان مداخله و بحث در مورد آینده بررسی می کنیم. بررسی ما نتایج قبلی را تایید می کند که نشان می دهد اگر چه اولین نتایج نتایج پیش فرض مدل های اصلی را پشتیبانی می کند، تجزیه و تحلیل کامل ادبیات انجام نمی شود. به رغم احتمال بی اعتمادی مثبت به انتشار، اکثریت مطالعات در حمایت از تغییر در ریسک پذیری در زمانی که در بودجه منفی پر انرژی هستند، به منزلت ریسک در هنگام بودجه مثبت، همانطور که در قانون بودجه منعکس شده است، و نسبت شکست با زمان افزایش می یابد. علاوه بر این، بررسی مجدد آزمایشات قبلی، ما نتیجه می گیریم که حمایت نباید مورد انتظار بود، عمدتا به این دلیل که به طور غیرمستقیم فرض می کردند که همه احتمال ها به افراد داده شده است. ما استدلال می کنیم که چنین مفروضاتی باید رها شود و جایگزین آن با مدل های واقع گرایانه مبتنی بر شواهد یادگیری و پردازش اطلاعات مانند یادگیری وابسته و قانون وبر شود. پیام کلی ما این است که مدل ها ابزار تحقیقاتی هستند که می توانند از بین بروند حتی اگر آنها با گذشت زمان و انباشت دانش مرتبط با آنها تغییر یافته و حتی رد شوند.