Invited review: Transitioning from milk to solid feed in dairy heifers

گوساله ها با شکم فیزیکی و متابولیسم توسعه نیافته متولد می شوند و در ابتدا به شیر نیاز دارند تا نیازهای مواد مغذی را برای نگهداری و رشد داشته باشند. ابتلا به مصرف خوراک جامد، جذب میکروب های بی هوازی، ایجاد تخمیر شکم، گسترش شکمبه به حجم، تمایز و رشد پاپیل ها، توسعه مسیرهای جذب و متابولیسم، بلوغ دستگاه های بزاق و توسعه رفتار خوابیده، به عنوان گوساله مورد نیاز است تغییر از وابستگی شیر به خوراک جامد. در طبیعت و برخی از سیستم های تولید (به عنوان مثال، بیشتر گوساله های گوشت گاو)، نوادگان جوان مواد مغذی از شیر و فرآورده های تازه دریافت می کنند. در شیردهی شدید، گوساله ها به طور معمول مقدار شیر تغذیه می کنند و به خوراک های استارتر بر می خورند. در اینجا کار تجربی در مورد نقش تغذیه و مدیریت در هنگام انتقال از شیر به خوراک جامد در ایجاد اکسیستم شکمبه، تخمیر شکمبه، توسعه بلاینس، رفتار خوابیده و رشد گوساله های شیری بررسی شده است. در سال های اخیر مطالعات متعددی نشان داده اند که مزایای تغذیه شیر بیشتر و تولید گوساله های شیرخوار گروهی برای استفاده از تسهیلات اجتماعی (مثلا مسکن با همسالان یا سد) و همچنین بررسی نقش غذای جامد در توسعه شکمبه و رشد گوساله ها با مقادیر زیاد شیر و در شرایط مختلف مسکن رشد می کند. ما نتیجه می گیریم که تغذیه نشاسته پرچرب و پرچرب با کمبود فیبر ممکن است بر رشد شکمبه تاثیر بگذارد و مکمل های علوفه ای برای ارتقای رشد روده و رفتار خوابیده در گوساله های جوان مفید است. مهم است که توجه داشته باشیم که هر دو فرم فیزیکی رژیم های غذایی استارت و ترکیب غذایی آنها بر جنبه های مختلف رشد گوساله تاثیر می گذارد. تحقیقات بیشتری لازم است تا تعادل مطلوب بین فیبرهای فیزیکی و کربوهیدراتهای قابل تجزیه را در رژیم های استارتر برای تشخیص رشد روده و شکم سالم، رفتار خوابیده و رشد در گوساله های جوان تعیین شود.