Examining the effect of cue exposure and introspective responses to cues on impulsivity in restrained and unrestrained eaters

مطالعه حاضر تحقیقات واکنش نشان می دهد با ارزیابی ارزیابی امپدانس به عنوان یک نتیجه از قرار گرفتن در معرض نشانه های غذایی. این مطالعه همچنین پس از مشاهده نشانه ها (به عنوان مثال، پاسخ دادن به سوالاتی در مورد اشتیاق و تاثیر گذاری) از درون قرار گرفتن در معرض از بین می رود تا بررسی شود که آیا درونی سازی رفتارهای خودارایه ای را در پاسخ به نشانه های غذا تغییر می دهد. در نهایت، ما خواران محروم و غیرمسلح را مقایسه کردیم تا تأثیر انگیزه به غذا بر نحوه رفتار مجدد واکنش پذیری بر رفتار تحریک کننده تأثیر بگذاریم. در مطالعه حاضر، خواران محرمانه و غیرقابل تحملی به صورت تصادفی برای مشاهده غذا یا نشانه های خنثی قرار داده شدند و به طور تصادفی برای پاسخ دادن به نشانه ها با هر دو اشتیاق و سوالات (مانند خودآزمایی) یا سوالات پرکننده مورد بررسی قرار گرفتند. پس از دست زدن به نشانه، شرکت کنندگان یک کار خرید را به عنوان یک اندازه گیری از عدم کنترل خودکامگی تکمیل کردند. نتایج نشان داد که خواران بی نظیر، که به طرز وحشیانه ای از اشتیاق و تاثیر گذار بودند، رفتار رفتاری را کاهش دادند، در حالی که خواران محرمانه که به طرز وحشیانه و تحت تأثیر قرار می گرفتند، رفتار هیجانی را افزایش دادند. اگر چه اثر نشانه های غذایی بر رفتار تحریک پذیری اثر نگذاشته است، تعامل پاسخ های درون گرایی و استحکام نشان می دهد که حضور در میل و تأثیر آن، تأثیرات متفاوتی بر رفتار خودکشی پس از مصرف کنندگان محروم و غیرقابل تحمل دارد. برای کارهای واکنش پذیری بیشتر و درمان رژیم های غذایی مزمن (به عنوان مثال، غذاهای محرمانه)، بحث خواهد شد.