Pharmacokinetic principles in the inner ear: Influence of drug properties on intratympanic applications

تحویل دارو محلی برای گوش دادن، پذیرش بالینی گسترده ای را به همراه دارا بودن پروتکل دارو و پروتکل در انسان که عمدتا از لحاظ تجربی حاصل می شود، به دست آورده است. در اینجا، ما به بررسی داروهای شناخته شده در زمینه درمان موضعی گوش با استفاده از داروهایی که معمولا در عمل بالینی به عنوان مثال استفاده می شود. بر اساس خواص مولکولی و اندازه گیری های ریلیمف که از طریق شبیه سازی های کامپیوتری تفسیر می شود، ما در حال حاضر بهتر درک اصول مربوط به ورود و توزیع این و دیگر داروها در گوش است. از تجزیه و تحلیل ما، ما تعیین کرده ایم که دگزامتازون فسفات، یک دارو پیشگیرانه به طور بالقوه به طور گسترده ای استفاده می شود، دارای خواص مولکولی و فارماکوکینتیک است که آن را به عنوان یک درمان موضعی برای اختلالات شنوایی مناسب برای استفاده است. این فرم قطبی دگزامتازون، که به عنوان یک عامل محلول در تهیه داروهای وریدی استفاده می شود، به راحتی از طریق غشاهای چربی مانند مواردی از محدودیت ورود اپیتلیا در غشای پلاسما و ستون ها عبور می کند. دگزامتازون فسفات به شکل فعال تقسیم می شود، دگزامتازون که قطر کمتری دارد، به راحتی از طریق غشای چربی خون مانع از خونریزی عبور می کند و به سرعت از پرویلمف خارج می شود بدون اینکه به مناطق کیکلی آپیکالی برسد. بنابراین دگزامتازون فسفات فقط در معرض قرار گرفتن در معرض نواحی پایه از حلزون به دارو فعال است. استروئید های دیگر مانند تریامسینولون-استونید، خواص دارویی را مناسب تر برای گوش می دانند و از نظر دقیق تر به نظر می رسند.